25 Desember en die dood van die Antichris

Dagstuk 4

Nicolae Ceausescu was vir 25 jaar lank die diktator in Romenië. Die Romeniërs het na hom verwys as “die Anti-Chris” omdat hy buitengewoon brutaal en korrup was – selfs vir ’n Marxistiese regeerder! Sy heerskappy is versterk deur geheime polisie wat bekend gestaan het as die Securitate. Die lede van hierdie polisie is grootliks gewerf uit die staatsweeshuise. Ceausescu se doel was om ’n volk van 1,000 000 te bou. Voorbehoedmiddels en aborsie was onwettig en daar is gediskrimineer teen ongetroude en kinderlose mense. Die beste seuns uit die weeshuise is in hulle vroeë tienerjare in kadetbataljonne geplaas. Hulle is geïndoktrineer sodat hulle toegewyd was aan Ceausescu. As lede van die Securitate was hulle onder die min Romeniërs wat gereeld genoeg gehad het om te eet.

Kommunistiese regerings in Europa was in 1989 besig om te val, maar Ceausescu het veilig gevoel. Hy was bewus van een probleem: die groot Hongaarse minderheid. Daar was ’n opstand in die Hongaarse dorp Timisoara en Ceausescu het die Securitate gestuur om die opstand te gaan uitsorteer. Dít het hulle met ’n angswekkende mag gedoen. Daar is later ’n massagraf ontdek waar volgens gerugte die liggame van 4,630 Hongare gevind is.

Ceausescu was gerus dat hy die probleem met die Hongare uitgesorteer het en hy het voortgegaan met ’n beplande besoek aan Iran. Toe hy egter daar kom, het hy verneem dat die Hongaarse onluste besig was om te versprei; selfs tot na die hoofstad Boekarest. Hy het onmiddellik teruggekeer Roemenië toe. Op 21 Desember het hy ’n skare  voor die presidensiële paleis toegespreek. In die verlede is daar ’n gejuig en applous oor luidsprekers gespeel terwyl die skare in stilte na hom geluister het. Hierdie keer het ’n woedende skare geskree en beledigings geslinger na die diktator. Omdat hy nooit tevore so behandel is nie, het Ceausescu in die paleis ingesluip. Sy woedende vrou, Elena, het hom gevolg.

Aangesien die situasie die volgende dag vererger het, moes Ceausescu en sy vrou noodgedwonge met ’n helikopter uit die presidensiële paleis vlug. Teen hierdie tyd het die gewapende magte teen hom gedraai en die Ceausescu’s is gevange geneem terwyl hulle gevlug het.

Op 25 Desember 1989, op Kersdag, het ’n militêre hof Ceausescu en sy vrou verhoor op aanklagte van volksmoord en die moord op sestigduisend Roemeniërs. Hulle is vinnig skuldig bevind en deur ’n vuurpeleton tereggestel.

Die inwoners van Boekarest het openlik gehuil, want hulle kerkklokke het vir die eerste keer in vyf-en-veertig jaar gelui om die dood van die “Anti-chris” en die geboorte van die Christus aan te kondig. Dit was asof die volgende Kerslied vir daardie dag geskryf is:

I heard the bells on Christmas Day

Their old, familiar carols play,

And wild and sweet the words repeat

Of peace on earth, goodwill to men!

 

I thought how, as the day had come,

The belfries of all Christendom

Had rolled along th’ unbroken song

Of peace on earth, goodwill to men!

 

Till ringing, singing on its way,

The world revolved from night to day,

A voice, a chime, a chant sublime

Of peace on earth, good-will to men!

 

And in despair I bowed my head,

“There is no peace on earth,” I said,

“For hate is strong and mocks the song

Of peace on earth, goodwill to men!”

 

Then pealed the bells more loud and deep:

“God is not dead, nor doth He sleep;

The wrong shall fail, the Right prevail,

With peace on the earth, goodwill to men.”

 

Oordenking

As jy ’n Romeniër was wat op daardie Kersfees in Boekarest gewoon het, hoe sou jy gevoel het toe die kerkklokke begin lui het? Die mense wat jonger was as 45, het dit nog nooit gehoor nie! Wat kan ons leer uit die verhaal van Nicolae Ceausescu?

En skielik was daar saam met die engel ’n menigte van die hemelse leërskare wat God prys en sê: “Eer aan God in die hoogste hemele en vrede op aarde, in die mense ’n welbehae!” (Lukas 2:13-14).

Uit: Rusten, E Michael & Sharon:

The One Year Christian History,

Tyndale House Publishers, 2003

’n Gebed teen Adolf Hitler

Dagstuk 3

Gedurende die somer van 1944 het die Geallieerde Magte groot sukses in Europa behaal teen Adolf Hitler se Duitse magte van die Derde Ryk. Hitler het egter sy tyd afgewag, wetende dat die komende winterweer hom sou help. Die winterstorms sou die Geallieerde Magte keer sodat hulle nie hulle vliegtuie kon gebruik nie. Die veldslagte sou dus alles op die grond wees. Die Duitsers het baie tenks en soldate gehad, maar was nie opgewasse teen die lugmag van die Geallieerdes nie. Hitler het sy magte beveel om “voordeel te trek uit die effek wat verrassingsaanvalle kon hê gedurende periodes wanneer die weer ongeskik was vir die vyand se lugmag.”

Duitse meteoroloë het die ou weerpatrone bestudeer en besluit op die begin van Desember as die beste tyd om ’n groot aanval van stapel te stuur. Uitgerekte bewolktheid is voorspel vir die tweede week in Desember en Hitler het verrassings-aanvalle beplan by Saint-Vith en Bostagne, geallieerde vestings in België. Sy doel was om ’n vinnige deurbraak te maak en Antwerpen in te neem. Daarmee sou hy die Geallieerde Magte skei. Duitse magte het om 5:00 vm. op 16 Desember 1944 aangeval. Dit was die begin van die beroemde “Battle of the Bulge.” Daar was baie op die spel, want die Duitse offisiere het geweet dat dit hulle laaste groot slag sou wees as hulle onsuksesvol was.

Die verrassingselement was suksesvol en die Geallieerdes het groot verliese gely. Die digte wolkdekking en meegaande reën, wind en sneeu het beweging op die grond bemoeilik en lugaanvalle onmoontlik gemaak. Op 22 Desember het kapelaan James O’Neill, in reaksie op ’n voorskrif van genl. George Patton, oor die Air Forces Radio gebid: “Almagtige, genadige Vader, ons smeek U nederig om uit U goedheid hierdie onmatige reën waarmee ons moet wedywer, terug te hou. Gee asseblief vir ons goeie weer vir die stryd.”

Teen daardie middag het die wind begin draai. Daar was steeds digte wolke, maar dit was besig om te lig. Die Duitste troepe by Bostagne het daardie dag ’n uur lank ’n voorsmakie gekry van die mag van die Geallieerdes se lugmag – terwyl die Geallieerdes aangehou het om te bid.

Genl. Patton het die volgende dag te midde van ’n verblindende sneeustorm ’n grondaanval geloods. Die malende sneeu op die grond het dit vir die troepe moeilik gemaak om te sien wie vriend is, en wie vyand. Dit was ’n desperate situasie en al wat hulle kon doen, was om aan te hou bid.

Alhoewel die lug nie genoeg oopgetrek het vir ’n lugaanval nie, kon vliegtuie noodsaaklike rantsoene, brandstof en ammunisie neergooi vir die geallieerde troepe. Die druk was op die Duitsers om ’n vinnige oorwinning te behaal. As die geallieerdes se vliegtuie hulle troepe te midde van ’n verblindende sneeustorm met soveel akkuraatheid kon voorsien van voorraad, waartoe sou hulle in staat wees wanneer die lug eers oopgetrek het?

Op die aand van 23 Desember het die geallieerde meteoroloë op die lumagbasis die weervoorspelling vir die volgende oggend gegee: “Helder met 5 tot 8 km. sigbaarheid…” As gevolg van die gejuig van die bomwerper bemanning kon die res van die weervoor-spelling nie gehoor word nie. Môre sou hulle kon vlieg! Hulle gebede is beantwoord.

Op 24 Desember 1944 het die geallieerde vlieëniers in hulle Lightnings, Mustangs, Thunderbolts, B-17’s en Liberators die Duitse grondtroepe begrawe in ’n eindelose spervuur van bomme. Die reën, wind en sneeu het uiteindelik padgegee vir ’n bomme-reën!

Die beleg van Bostagne is vinnig oor, aangesien die Duitsers weerloos was. Die Geallieerdes het op 3 Januarie ’n massiewe teenaanval geloods en die “Battle of the Bulge” is amptelik op 16 Januarie beëindig.

God het die Geallieerdes se gebede verhoor.

 

Oordenking

God is in beheer van alles; selfs die weer. Die God wat alle dinge beheer, is ’n God wat gebed beantwoord. Daar hoef geen beperking te wees op wat ons van God kan vra nie.

²⁴ Toe staan Hy op en bestraf die wind en die golwe. ²⁵ Hulle het bedaar, en daar het stilte gekom. Toe sê Jesus vir hulle: “Waar is julle geloof dan?” Maar hulle was verskrik en verbaas en het vir mekaar gesê: “Wie is Hy tog? Hy gee bevele aan wind en water, en hulle is aan Hom gehoorsaam!” (Lukas 8:24-25).

Uit: Rusten, E Michael & Sharon:

The One Year Christian History,

Tyndale House Publishers, 2003.

Hulle laaste woorde voor hulle sterf

Dagstuk 2

Isabel Alison het in Perth, Skotland, grootgeword. Hier het sy ywerig geluister na die prediking van Donald Cargill, die leier van die vervolgde Presbiterianers, genaamd Covenanters. Sy het Jesus liefgehad en Sy evangelie verdedig in ’n tyd wat Koning Charles II van Engeland probeer het om Skotland se Presbiteriaanse Kerk uit te snuffel. Nadat sy in 1680 haar gevoelens gelug het teen die ernstige straf wat diegene wat hulle nie wou bekeer tot die Anglikaanse Kerk nie, opgelê is, is Isabel in Perth gearresteer en na Ediburgh gestuur vir ’n verhoor.

Ongeveer dieselfde tyd het Skotse soldate ’n lokval gestel naby Borrowstounness om Donald Cargill te vang. In plaas daarvan dat hulle hom vang, het hulle ’n twintigjarige diensmeisie, Marion Harvie, wat onder Richard Cameron se prediking tot bekering gekom het, gevang. Sy is ook Edinburgh toe gestuur vir ’n verhoor en gemerk as ’n Covenanter.

Na twee maande van ondersoek, onder driegemente van marteling, is Isabel en Marion vir hulle finale verhoor uit hulle selle gebring na die biskop van Edinburgh se kamers. Vir Marion het hy gesê dat, alhoewel sy voet by stuk hou dat sy nooit na ’n Anglikaanse leraar wat bid, sou luister nie, hy haar nou gaan forseer om dit te doen. Sy het hom egter uitoorlê en vir haar mede-gevangene gesê: “Kom ons sing Psalm 23, Isabel.” Hulle sang het die priester se gebed uitgedoof.

Met hulle lied steeds in die gehoor se ore, het die biskop ’n enkele aanklag gelees en beide Isabel en Marion ter dood veroordeel. Hulle sou gehang word. Marion is terug na haar sel waar sy die volgende geskryf het:

Ek wil die Here loof vir my lot. … Ek het Hom maar vir ’n kort rukkie geken voordat ek tronk toe gekom het, maar nou het Hy vir my gesê dat ek sal lewe, omdat Hy lewe. Hy was goed vir my vandat Hy my uitgebring het om vir Hom te getuig. Vandat ek tronk toe gekom het, het ek nooit iets anders van Hom gevra as dat Hy verheerlik word nie, maar dit is Hy wat hierdie begeerte aan my geskenk het. In alles wat my kant toe gekom het, het ek Hom gesien: Hy het dit toegelaat tot Sy eer. Ek loof Hom omdat die gedagte aan die dood nie vir my ’n verskrikking is nie! Dit is Hy wat my net so gewillig gemaak het om my lewe af te lê, as wat ek was om in hierdie wêreld te lewe.

Isabel het op haar beurt in háár sel die volgende geskryf:

Ek lê my lewe af omdat ek Jesus Christus erken en Hom aanhang. … Maar wat sal ek sê as lofprysing van Christus en Sy kruis? Ek loof die Here. Loof die heilige Naam van Hom wat my tronk ’n paleis gemaak het vir my. O, hoe groot is Sy liefde vir my dat Hy my uitgebring het om te getuig teen die gruwels van die tyd; dat Hy my tot hier toe versterk het; dat ek my in Hom kan verheug! Nou loof ek die Here omdat Hy vir my ’n lewe gegee het om vir Hom neer te lê.

Isabel Alison en Marion Harvie het op 26 Januarie 1681 hul lewens saam afgelê op die Grasmark skavot. Toe Isabel met die leer opklim het sy gesê: “O, julle, Sy vyande, wat sal julle maak en waarheen sal julle vlug op daardie dag? Want daar kom ’n verskriklike dag vir al Jesus Christus se vyande.” Marion Harvie se woorde op die steier was: “Ek is vandag hier omdat ek Christus erken as die Hoof van Sy Kerk, en as Koning in Sion. O, menere, soek Hom; soek Hom en julle sal Hom vind. Ek het Hom gesoek en gevind; het Hom vasgehou en wou nie laat los nie.”

 

Oordenking

Kan jy dink aan ’n tyd toe jy God gesoek het? Het jy Hom gevind? As jy nie het nie, hou aan om Hom te soek – en jy sal. En wanneer jy Hom gevind het, streef daarna om Hom beter te ken.

⁷Bid, en vir julle sal gegee word; soek, en julle sal vind; klop, en vir julle sal oopgemaak word.  ⁸Want elkeen wat bid, ontvang; en hy wat soek, vind; en vir hom wat klop, sal oopgemaak word. (Mattéüs 7:7-8).

Uit: Rusten, E Michael & Sharon:

The One Year Christian History,

Tyndale House Publishers, 2003.

Jy moet weergebore word!

Dagstuk 1

Jesus was op 7 April 30 n.C. in Jerusalem vir die eerste Paasfees sedert Hy Sy bediening begin het. Omdat Hy baie wonderwerke gedoen het, het baie mense geglo dat Hy werklik die Messias was. Jesus het hulle egter nie vertrou nie, want Hy het geweet dat hulle Hom net volg vir die wonderwerke (Joh.2:23-24).

Een donker aand terwyl Hy steeds in Jerusalem was, het ’n man wat Hom werklik gesoek het, na Jesus toe gekom. Sy naam was Nikodemus en hy was ’n leier van die Fariseërs, die wettiese volgelinge van die wet van Moses. Hy was ook ’n lid van die Sanhedrin wat die regerende liggaam van die Judaïste was.

¹EN daar was ’n man uit die Fariseërs met die naam van Nikodémus, ’n owerste van die Jode.

²Hy het in die nag na Jesus gekom en vir Hom gesê: “Rabbi, ons weet dat U ’n leraar is wat van God gekom het, want niemand kan hierdie tekens doen wat U doen as God nie met hom is nie.

³Jesus antwoord en sê vir hom: Voorwaar, voorwaar Ek sê vir jou, as iemand nie weer gebore word nie, kan hy die koninkryk van God nie sien nie.

⁴Nikodémus sê vir Hom: Hoe kan ’n mens as hy oud is, gebore word? Hy kan tog nie ’n tweede keer in die skoot van sy moeder ingaan en gebore word nie?

⁵ Jesus antwoord: Voorwaar, voorwaar Ek sê vir jou, as iemand nie gebore word uit water en Gees nie, kan hy in die koninkryk van God nie ingaan nie.

⁶Wat uit die vlees gebore is, is vlees; en wat uit die Gees gebore is, is gees.

⁷Moenie jou verwonder dat Ek vir jou gesê het, julle moet weer gebore word nie.

⁸Die wind waai waar hy wil, en jy hoor sy geluid, maar jy weet nie vanwaar hy kom en waarheen hy gaan nie. So is elkeen wat uit die Gees gebore is.

⁹Nikodémus antwoord en sê vir Hom: Hoe kan hierdie dinge gebeur?

¹⁰Jesus antwoord en sê vir hom: Jy is die leraar van Israel en jy weet hierdie dinge nie?

¹¹Voorwaar, voorwaar Ek sê vir jou, ons spreek wat ons weet en ons getuig van wat ons gesien het, en julle neem ons getuienis nie aan nie.

¹²As Ek julle van die aardse dinge vertel en julle nie glo nie, hoe sal julle glo as Ek julle van die hemelse vertel?

¹³En niemand het opgevaar in die hemel nie, behalwe Hy wat uit die hemel neergedaal het, naamlik die Seun van die mens wat in die hemel is.

¹⁴En soos Moses die slang in die woestyn verhoog het, so moet die Seun van die mens verhoog word,

¹⁵sodat elkeen wat in Hom glo, nie verlore mag gaan nie, maar die ewige lewe kan hê.

¹⁶Want so lief het God die wêreld gehad, dat Hy sy eniggebore Seun gegee het, sodat elkeen wat in Hom glo, nie verlore mag gaan nie, maar die ewige lewe kan hê.

¹⁷Want God het sy Seun in die wêreld gestuur nie om die wêreld te veroordeel nie, maar dat die wêreld deur Hom gered kan word.

¹⁸Hy wat in Hom glo, word nie veroordeel nie; maar hy wat nie glo nie, is alreeds veroordeel omdat hy nie geglo het in die Naam van die eniggebore Seun van God nie.

¹⁹En dit is die oordeel: dat die lig in die wêreld gekom het, en die mense het die duisternis liewer gehad as die lig; want hulle werke was boos.

²⁰Want elkeen wat kwaad doen, haat die lig en kom nie na die lig nie, dat sy werke nie bestraf mag word nie.

²¹Maar hy wat die waarheid doen, kom na die lig, sodat sy werke openbaar kan word, dat hulle in God gedoen is.  (Johannes 3:1-21).

Ons lees weer van Nikodémus waar hy Jesus voor die Fariseërs verdedig. Hulle het gevra: “Is daar een enkele een van ons regeerders of Fariseërs wat in Hom glo?” Nikodémus het vir Hom opgekom: “Oordeel ons wet die mens sonder om hom eers te hoor en te weet wat hy doen?” het hy gevra. Die Fariseërs wat iets vermoed het uit sy vraag, het geantwoord: “Jy is tog nie ook uit Galiléa nie?” (Joh.7:47-52).

Nicodémus word weer gesien na die Kruisiging waar hy ’n mengsel van omtrent 100 pond mirre en alewee na Jesus se graf toe gebring het en Josef van Arimathéa, nog ’n geheime volgeling, gehelp het om Jesus se liggaam voor te berei vir Sy begrafnis (Joh.19:38-42).

 

Oordenking

Wat beteken dit vir jou om wedergebore te wees? God gee die ewige lewe aan almal wat werklik in Jesus glo. Wedergeboorte is die begin van die ewige lewe. Dit is om in God se familie in gebore te word, en vir ewig Sy kind te word. Is jý wedergebore? Hoe weet jy dit?

Maar almal wat Hom aangeneem het, aan hulle het Hy mag gegee om kinders van God te word, aan hulle wat in sy Naam glo; wat nie uit die bloed of uit die wil van die vlees of uit die wil van ’n man nie, maar uit God gebore is. (Johannes 1:12-13).

Uit: Rusten, E Michael & Sharon:

The One Year Christian History,

Tyndale House Publishers, 2003

 

Nuus uit Rietfontein

Dit was met gemengde gevoelens wat die Rietfontein gemeente aan die einde van Maart vanjaar afskeid geneem het van Ds. Jannie en Heloïse van der Hoven. Dit was beslis nie maklik nie, want die geliefde egpaar het die gemeente lank bedien en gelei.

Alle lof en eer aan die Here wat die gemeente deur hierdie moeilike tyd van verandering gedra het.

Ds. Lukie Dercksen het op 1 April begin dien as voltydse leraar van die Afrikaanse Baptistekerk Rietfontein. Hy het in sy intreeboodskap die visie wat die Here hom gegee het vir Rietfontein met die gemeente gedeel. Ds. Lukie se visie is gebou op die dissipelskap van die elke lid van die gemeente sodat elkeen hulle lewe in Christus kan uitleef op grond van vier pilare:

 

[1] Aanbidding

Wat betref die musiek gedeelte van ons aanbidding, is ons musiekspan nog altyd vir ons ‘n voorbeeld in hulle toewyding en ywer vir die Here. Dit is ‘n voorreg om elke Sondag begelei te word deur ‘n groep mense wie se enigste doel is om die Here te aanbid en alles te doen tot eer van Sy Naam. Daar het ‘n paar nuwe gesigte by gekom en daar is selfs nou sprake van ‘n tweede span sodat die musikante mekaar ook sal kan aflos.

 

[2] Koinonia (die gemeenskap van die gelowiges)

Koffie na die oggend- en aanddienste dra baie by tot die onderlinge gemeenskap met mede-gelowiges.

 

[3] Diensbaarheid

Ons merk veral onder die Jong volwassenes dat hulle by verskeie bedienings betrokke geraak het. Ons is die Here dankbaar hiervoor. Daar het ook onder die dames verskeie mense na vore gekom om die Here te dien met hulle talente en gawes.

[4] Groei: eerstens geestelik, en dan ook in getalle

Daar is tans ‘n duidelike toename in die bywoning van beide die oggend- en die aanddienste. Die gemeente beoog om D.V. volgende jaar te begin met ‘n kursus om die Bybel beter te verstaan.

Veral die volgende bedienings in die gemeente gaan tans goed aan:

• Die Vrydagaand Jeuggroepe bestaan tans uit drie groepe: (i) Voorskool – vir kinders wat nog nie op skool is nie,  (ii) Laerskool en dan (iii) Hoërskool. Elke groep het omtrent 10 tot 15 kinders.
• Daar het vanjaar ’n jong volwasse selgroep tot stand gekom. Die groep het van 4 lede gegroei na 14 aktiewe lede.
• Daar is ook 4 ander selgroepe.
• Daar is tans gesprekke oor verdere uitbreiding van die selgroepe.

 

Nota: Bogenoemde inligting is aan

Die Goeie Tyding verskaf en

Esta Jefferies het die verslag

namens die gemeente geskryf.

 

Die Evangelie in ’n blokkiesraaisel

Die volgende Blokkiesraaisel is gebaseer op die Evangelie van Jesus Christus soos dit in die Bybel voorkom, asook op die vyf dagstukkies wat in hierdie uitgawe van Die Goeie Tyding voorkom [Die meeste vrae is gebaseer op Greg Gilbert se boek: What is the Gospel? (Crossway, 2010).]. Die antwoorde sal D.V. in die volgende uitgawe van Die Goeie Tyding verskyn. Druk op die volgende skakel om die blokkiesraaisel oop te maak.

Blokkiesraaisel_alleen

Leidrade:

Dwars

2 Die loon van die sonde is — —- [ 3,4 ]

6 Ons verkondig Christus — ——— — (1Kor.1:23)     [ 3, 9, 2 ]

10 Hulle sal nie die koninkryk van God erf nie (1Kor.6:9) [ 3, 13 ]

12 Vyand van God (Matt.6:26)   [ 6 ]

14 Dit word geopenbaar van die hemel (Rom.1:16) [ 3,5,3,3 ]

17 Dit is onuitbluslik (Mark.9:43)      [ 4 ]

18 Die wat in Christus is, het reeds die — deelagtig geword. [ 4 ]

19 Die koninkryk van die Seun van Sy —-     [ 6 ]

21 Erfdeel van die heiliges wat in die — is    [ 3 ]

23 Hierdie Bybelboek is deel van die wysheidsliteratuur [ 7 ]

24 Julle is — van hierdie dinge (Luk.24:48)     [ 7 ]

25 “ongeregtigheid en — en sonde (Eks.34:7)      [ 10 ]

28 Jesus het Sy aangesig na — gedraai (Luk.9:51)      [ 9 ]

30 Jesus is hier gebore [ 8 ]

33 Die Afrikaans vir “Belfries”      [ 11 ]

35 Wat baat dit die mens as hy aan sy — skade ly (Matt.16:26)      [ 4 ]

37 Jesus het op die — dag opgestaan uit die dood. [ 5 ]

38 Abraham was ten volle — (Rom.4:21)      [ 7 ]

40 Jesus is die — van die wêreld [ 9 ]

41 Die mens is na God se — gemaak      [ 5 ]

47 Hierdie Fariseër het in die nag na Jesus toe gekom [ 9 ]

48 Jesus het ons uit die — van sonde kom red na Sy wonderbare lig.     [ 10 ]

49 Niks sal my — nie (Psalm 23:1)      [ 8 ]

50 As jy — sal jy gered word      [ 3 ]

51 Die regverdiges sal skyn soos die — (Matt.13:43)      [ 3 ]

52 Jesus is in hierdie man se graf begrawe. [ 5, 3, 8 ]

54 Ons Groot Verlosser [ 5 ]

55 Vrou van die Roemeense diktator [ 5, 9 ]

 

Af

1  Wie nie vir ons is nie, is — ons. [ 4 ]

3 “Julle wat — was” (Ef.2:15)      [ 4 ]

4 Sinoniem vir “berei” (Psalm 23 – OAV)      [ 3 ]

5 Nie een is — nie (Rom.3:10)   [ 9 ]

7 Afrikaans vir “justified”      [ 11 ]

8 Die Christen is voor God —  (sonder skuld)      [ 9 ]

9 Bekende geestelike lied deur John Newton      [ 7, 5 ]

11 Die regerende liggaam van die Judaïste      [ 9 ]

13 Ons … sal nie ongestraf bly nie (Eks.34:7)      [ 6 ]

15 Die stad van God     [ 9 ]

16 Die Duitse troepe is in 1944 hier verslaan      [ 8 ]

18 Sy lewe is ‘n — vir baie (Mark.10:45)      [ 7 ]

20 — wat in Jesus glo, sal gered word (Joh.3:16)      [ 6 ]

22 “Waarom soek julle die — by die dooies?”      [ 7 ]

26 Feesdag waarop die Christene dink aan Jesus se geboorte      [ 8 ]

27 Jesus is in ’n — gebore omdat Maria en Josef nie blyplek gehad het nie.[ 4 ]

29 Die — wysheid van God (Ef.1:10)     [ 12 ]

31 Die wyse manne het Jesus eer betoon in ‘n —      [ 4 ]

32 Sy het in Perth, Skotland, grootgeword.      [ 6, 6 ]

33 James O’Neill se rang.      [ 8 ]

34 Die Jode erken Jesus Christus nie as die — nie.      [ 7 ]

36 Die naam van die vervolgde Presbiteriane in Skotland      [ 11 ]

39 John Newton was die —- van ‘n slaweskip [ 7 ]

42 Om gered te word, moet die sondaar hom van sy sonde —.      [ 6 ]

43 Aantal wyse manne wat uit die Ooste na Jesus kom soek het. [ 8 ]

44 ‘n Verhoog waarop teregstellings plaasvind [ 6 ]

46 George Patton het oor die “Air Forces —–” gebid [ 5 ]

53 ’n Groot sondaar [ 2 ]

Die Getuienis van Alfred Paetzold

Ons het hom nooit amptelik ontmoet nie. Tóg het hierdie man van God ’n onuitwisbare indruk op my gemaak.

Kitchen Windows is ’n restaurant wat langs die strand geleë is in Jeffreysbaai en wat elke dag om 11h00 oopmaak vir die publiek. Die eienaars is lidmate van die JBay Bible Church. Wynand Fourie, leraar van die kerk, hou elke Donderdagoggend (buiten vir vakansies) Bybelstudie vir lidmate in die restaurant voordat dit oopmaak. Dit is hier waar ons Alfred Paetzold en sy vrou, Belinda, die eerste keer gesien het.

Alfred is in ’n rolstoel ingestoot. Sy vrou en almal wat gehelp het om die lewe vir hom so gerieflik as moontlik te maak, was ook daar. Alfred het aan Motoneuronsiekte gely (net soos Joost van der Westhuizen). Meer as 90% van die mense met hierdie siekte ly aan Amiotrofiese Laterale Sklerose.

Belinda, Alfred se vrou, het sy skootrekenaar op die staander voor hom gesit. Hulle het seker gemaak dat hy gemaklik is voordat almal gaan sit het. Ek kon nie verstaan waarom die man ’n rekenaar voor hom het nie. Ek het veronderstel dat sy Bybel op die rekenaar gelaai is… Ek sou egter redelik gou agterkom wat die doel van die rekenaar was.

Omdat hy nie meer kon praat nie, was die skootrekenaar Alfred se “stem”, en hy moes alles wat hy wou sê, op die rekenaar tik, en die boodskap op die regte tyd speel sodat hy wat hy te “sê”  gehad het, kon deel. Dit was egter glad nie so maklik nie, want omdat hy reeds verlam was, moes hy die boodskap met sy oë tik deur dit letterlik letter vir letter met sy oë uit te spel.

Op ’n stadium was Alfred gereed met wat hy vir Wynand wou sê. Toe ek die stem van die rekenaar hoor, was ek verstom oor die moderne tegnologiese kommunikasiewyse.

’n Paar weke later het die groep by die kerk ontmoet. Alfred, Belinda en die mense wat hulle gehelp het, het weer die Bybelstudie bygewoon. Hierdie keer het Alfred se humor my verras, want hy het ’n pittige opmerking gemaak nadat Wynand vir ons gedemonstreer het hoe ’n tiener meisie maak wanneer sy aandag probeer trek. Alfred se “stem” het gesê: “Doen dit weer?” Dit het Wynand stom geslaan en almal lekker laat lag.

Een ding wat ek graag met die gemeentes wil deel, is die feit dat Alfred nie “ons onderlinge byeenkoms (nie) versuim (het) soos sommige die gewoonte het nie” (Hebr.10:25). Sy swak toestand en ongewone siekte was nie vir hom genoeg rede om sommer weg te bly van die samekomste van die gelowiges af nie.

Ons het net nadat hy oorlede is ons bure op die strand raakgeloop. Ons het vir hulle vertel van sy dood. Die man het dadelik vertel dat daar ’n vrou in sy gemeente is wat ook Motoneuronsiekte het. Dit het my getref toe hy vir ons vertel dat Alfred die vrou ’n paar keer gaan ‘besoek’ het om haar te bedien…

Watter voorbeeld was hy nie vir ander mense nie!

En toe kom Sondagaand 21 Julie 2019 toe Alfred Paetzold by die JBay Bible Church gepreek het tydens die aanddiens. Dit was snerpend koud buite—selfs vir ons wat onlangs van Kemptonpark af hierheen verhuis het. Maar dit het Alfred Paetzold nie verhoed om te preek soos hy belowe het hy sou nie.

Die kerk se webtuiste stel dit soos volg: ‘Every now and again a very special moment comes along. On Sunday we were all blessed to hear our Brother Alfred, through his EyeTracker and tablet-voice, deliver a short testimony of what God has taught him through this illness… a blessing for sure. Praise God that even when our bodies fail, we can still trust Him…’

Alfred het Rynhardt Bresler gevra om die Skriflesing uit Matteus 28 te behartig. Die verse waarop Alfred gefokus het, was verse 18 en 19. Daarna het hy die boodskap gebring wat hom, soos sy vrou verduidelik het, baie ure geneem het om voor te berei en langsaam te tik. Hy het elke woord letter vir letter met sy oë ‘getik’ en die boodskap vir ons die aand kom speel. Hy kon net die opname gestuur het as hy bang was dat hy sou siek word omdat dit koud en donker was, maar hy het die Een Wie se Woord hy gebring het, te hoog geag om dit te doen. Ek sluit graag die skakel in sodat jy ook deel kan hê aan hierdie ongewone, treffende boodskap—en dalk kan gehoor gee aan Alfred se uitnodiging. Ons moet soos Mario en die ander twee manne waarvan Alfred ons vertel het, wees deur die Woord van God uit te dra en die mense te leer.

Alfred het ons ten slotte gevra om te kyk na die dinge (‘actions’) wat Jesus Christus van ons wil hê:

(i) Gaan;  (ii) Maak dissipels van alle nasies;  (iii) Doop hulle;  (iv) Leer hulle.

Sy vraag aan ons was: Watter een van die vier dinge doen jy? Ons moet dissipels maak net waar ons kom. Selfs tot aan die eindes van die aarde, want daar is nog 7,000 groepe (ongeveer 3 biljoen mense) wat sonder Christus lewe—en sonder Hom sterf. “Sendelinge soos ek en jy moet gaan sodat hulle die evangelie kan hoor,” het Alfred gesê. Hy het ons gevra om die Here te vra vir die geleentheid om die evangelie met iemand te deel. Hy het sy preek afgesluit deur vir ons te sê: “Wanneer die Here vir jou ’n geleentheid bied, maak seker dat jou antwoord ‘JA’ is.”

As die Here jou roep, sal jy bereid wees om te gaan?

Alhoewel ek nie seker is nie, sou ek kon aflei dat dit Alfred se laaste preek was.

Na die preek het die musiekgroep soos gewoonlik na vore gekom vir die slotlied. Die musiekleier, Willie Oosthuizen, het die lied aangekondig en vir die gemeente gesê dat Alfred gevra het dat ons met “When We All Get to Heaven” afsluit. Hierdie slotlied het ’n nog groter indruk op my gelaat as die preek. Dit het vir my gesê waar Alfred se hart was.

Hy het Sy Here en Verlosser Jesus Christus verseker bo alles liefgehad.

Toe ons by die huis kom, het ek die lied op internet gaan soek en in die volgende week baie daarna geluister. Dit  het vir my duidelik geword dat hierdie lied direk uit die Skrif kom. Dit het my ook laat besef dat ons nie die dood hoef te vrees nie. Ons moet uitsien na die dag wanneer ons by ons Here en Verlosser Jesus Christus sal wees. Dit was vir my duidelik dat Alfred daarna uitgesien het. Van sy siekte het hy niks gesê nie!

“When We All Get to Heaven” is ’n Christelike lied. Dit is in 1898 deur Eliza Hewitt geskryf. Hierin loof sy die Here Jesus vir Sy wonderlike liefde en sien sy uit na die wonderlike dag wanneer ons almal in die hemelse Koninkryk herenig sal wees met Hom. Hoe meer ek na die slotlied van Alfred Paetzold geluister het, hoe meer het ek bewus geraak van die grootheid van God, en die heerlikheid wat vir ons voorlê wanneer ons by Hom sal wees in die ewigheid.

One day You’ll make everything new, Jesus
One day You will bind every wound
The former things shall all pass away
No more tears

One day You’ll make sense of it all, Jesus
One day every question resolved
Every anxious thought left behind
No more fear

When we all get to heaven
What a day of rejoicing that will be
When we all see Jesus
We’ll sing and shout the victory

One day we will see face to face, Jesus
Is there a greater vision of grace?
And in a moment we shall be changed
On that day

And one day we’ll be free, free indeed, Jesus
One day all this struggle will cease
And we will see Your glory revealed
On that day

Die lied is gebaseer op Openbaring 21 en 22 waar ons geleer word van Jesus se wederkoms, en van die ewige lewe by die Vader.

Alfred is nou in daardie plek waarvan hy wou hê ons moes sing. Vir hom het die stryd geëindig. Hy sien Jesus nou van aangesig tot aangesig, want hy het die genade ontvang om daarvan te ‘droom’. Alle lyding het vir hom verby gegaan. Alles het vir hom nuut geword.

Ek kan met eerlikheid sê dat die Here Alfred Paetzold gebruik het om my op die aand van 21 Julie 2019 met nuwe oë te laat kyk na Jesus se wederkoms, of as ek voor daardie dag sou sterf, na die dag wat ek hierdie aarde sal verlaat. Sien jy ook soos ek uit daarna om die Here Jesus van aangesig tot aangesig te sien en saam met al die heiliges te sing van Jesus se oorwinning?

Alle lof aan God Drie-Enig vir die lewe van een wat die Wedloop van die Geloof met volharding geloop het.

Esta Jefferies

Astonbaai

__________________________________________________

Naskrif: Alfred en Belinda Paetzold het in 2007 na Mosambiek verhuis en in 2009 na die bos, ’n huis wat hulle self gebou het. Hulle het daar onder die Yao mense gewoon en gewerk as sendelinge. Alfred is in 2017 gediagnoseer met Motoneuronsiekte. Hy laat sy vrou, Belinda, drie seuns, Christiaan, Bernard & Stefan, en sy ouers (sy naaste familie) agter. Op sy webwerf stip hy hulle roeping uit: om opleiding te gee aan kerkleiers wat andersins nooit die geleentheid sal hê om die Bybel te bestudeer nie.

Belinda het vir my ’n skakel gestuur waar ek meer inligting kan bekom oor Alfred. Ek gee graag vir julle die skakel sodat julle self kan gaan lees. Daar is ook ’n kort getuienis op YouTube (https://youtu.be/y-ZmWO7Bvic ) vir diegene wat daarna sou wou gaan kyk. ALLES tot eer van die Here!

Dra Vrug

Ek is soos ’n groen sipres;

uit My word jou vrug gevind.

Hoséa 14:8^b

Ons vrug kom van God, deur ons eenheid met Christus. Die vrug aan die tak is direk verwand aan die wortel. Wanneer die verbintenis afgesny word, sterf die tak en lewer hy geen vrug meer nie. Ons dra egter vrug omdat ons in Christus is. Elke druiwetros het sy oorsprong in die wortel gehad. Water en voeding is deur die sapvate gelei, deur die stam tot waar die bloeisel en later die vrug uiterlik gevorm is.

Net so was elke goeie werk eers in Christus voordat dit in ons na vore gekom het as vrug wat by die bekering pas. Christen, wees dankbaar oor jou kosbare eenheid met Christus, want dít is die bron van elke kosbare vrug wat jy dra.  As jy nie in Christus was nie, sou jy ’n droë tak gewees het!

Ook ons vrug kom deur God se voorsiening. Wanneer die doudruppels uit die hemel val, wanneer die wolke op ons neerkyk, gereed om die heerlike skat van reëndruppels neer te giet oor die aarde, wanneer die warm son die bessies aan die tros laat swel, kan elke geskenk vanuit die hemel vir die boom fluister: “Jou vrug kom van my.”

Die vrug is baie verskuldig aan die wortels wat noodsaaklik is vir vrugbaarheid, maar dit is ook baie verskuldig aan ewigheidsinvloede. Hoeveel is ons nie verskuldig aan God vir Sy voorsienende genade nie! Hy voorsien ons onophoudelik van lewe, lering, troos, krag, of wat ons ookal nodig het. Wat ons ookal het of is, is ons aan Hom verskuldig.

Ten slotte: ons dra vrug omdat God Sy wingerd met wysheid bewerk. Die tuinier se skerp snoeiskêr help die boom om beter vrugte te dra deur die trosse uit te dun en oorbodige lote af te sny. Die Christen is net so wanneer God hom snoei. “¹EK is die ware wynstok, en my Vader is die landbouer. ²Elke loot wat in My nie vrug dra nie, neem Hy weg; en elke loot wat vrug dra, dié maak Hy skoon, sodat dit meer vrug kan dra.” (Joh.15:1-2).

Omdat ons God die Outeur is van ons geestelike genadegawes, laat ons aan Hom al die eer gee vir ons verlossing.

Vry vertaal uit:

Morning and Evening

deur Charles H. Spurgeon –

September 8, Morning (Developing Fruit)

50 Jaar Diensbaar

Johannes du Preez is op 23 Oktober 1938 gebore. Hy het die grootste deel van die eerste 24 jaar van sy lewe in Oos-Londen gewoon. Sy ouers het vir ’n tydperk van slegs 3 jaar verhuis na ’n plekkie met die naam Tadcaster.

Toe Johannes op die ouderdom van 16 sy standerd 7 voltooi het, het hy as vakleerling by ’n slaghuis begin werk om ’n blokman te word. Sy aanvangsalaris was drie pond en 10 sjielings waarvan £3 gegaan het vir die onderhoud van die gesin van tien. Die 10 sjielings kon hy hou vir eie gebruik.

Paulus se woorde in Romeine 8:5 is ’n goeie beskrywing van hierdie tydperk: “Want die wat vleeslik is, bedink vleeslike dinge, maar die wat geestelik is, geestelike dinge.” Daar is in die huis met groot respek gepraat oor die Bybel, maar van ware toewyding was daar nie regtig sprake nie.

’n Jong dame was op ’n dag op pad na die Stirling Baptistekerk. Sy het verby die Du Preez huis gestap op pad soontoe. Die Here het haar in Sy groot genade gebruik om die jong Johannes te lok om kerk toe te gaan. Na maande van kerkbywoning was daar op 26 Februarie 1960 ’n duidelike drang by die jong Johannes du Preez om Jesus Christus as sy Verlosser aan te neem. Ds. Johannes vertel self: “Op daardie oomblik is ek deur die Heilige Gees gewederbaar tot ’n nuwe lewe. Die Bybel en die kerk van Christus het vir my alles geword.”

Ongeveer drie maande na Johannes se bekering het daar ’n brandende begeerte by hom ontstaan om ’n predikant te word. Psalm 96:3 het hierdie roeping aan hom bevestig: “Vertel onder die nasies sy eer, onder al die volke sy wonders.” Hierdie vers het ook sy leefwyse as lidmaat van die kerk bepaal. Dinsdag- en Donderdagaande was Johannes betrokke by huisdienste vir elke bevolkingsgroep. Op Sondagaande het hy as deel van drie groepe jongmense dienste in die plaaslike hospitaal gehou. Hulle het Saterdagaande dienste in die buitelug gehou; in die hoofstraat van Oos-Londen. Eenmaal per maand het hulle op ’n sendinguitreik gegaan na die plaaswerkers buite Oos-Londen.

En toe sit die plaaslike leraar ’n pamflet wat dr. J.D. Odendaal aan al die gemeentes gestuur het, in die jongman se hand. Kort voor lank het Johannes voor die Uitvoerende Komitee verskyn. Die onvermydelike vraag het gekom:

“Waar het jy jou matriek geslaag?”

“Nee, ek is nog besig om te werk om my matriek te kry.” Hierdie antwoord het verskillende reaksies van die komiteelede uitgelok.

Dr. Odendaal se reaksie is in die jongman se hart ingegraveer: “Hierdie man is goed genoeg!”

Johannes se eerste Griekse toets by die Seminarium het Dr. Odendaal se bevinding bevestig: 99%. Ds. Johannes gee al die lof aan die Here wat getrou is aan elkeen wat Hy roep.

Vandag het Johannes du Preez ’n matrieksertifikaat, ’n BA-graad (wat hy cum laude verwerf het), ’n Honneurs en ’n Meestersgraad in Hebreeus. Vir die Here was kwalifikasies nie belangrik nie. Wat Hy verlang, is ’n gelowige hart en die bereidheid om te gaan.

Toe Johannes tweedejaar was op die Seminarium, het hy sy vrou ontmoet. Althea het haar plek langs hom met groot opoffering en toewyding volgestaan en die vyftig jaar die pad saam met hom gestap. Terwyl hulle in Port Elizabeth bedien het, het sy gedien as die Presidente van die EPBA.

Gemeentes waar Ds. Johannes en Althea du Preez gedurende die vyftig jaar van sy bediening betrokke was:

1. Evander: hier het hy geleer om met ’n troffel in die hand te staan,terwyl hulle die kerkgebou opgerig het.
2. Port Elizabeth was ’n meer gevestigde gemeente met ’n sterk Sondagskool en Jeuggroep. Hulle het hier die voorreg gehad om die pastorie te bou.
3. Na vyftien jaar in sy bediening hier is hy deur die EPBA beroep. Vir vyf jaar lank het hy en sy vrou die gemeentes binne die Assosiasie bedien.
4. Die volgende gemeente waar Ds. Johannes du Preez bedien het, was Kemptonpark Baptistekerk. Dit is hier waar hy ook by die Seminarium begin dien het as dosent. Hierdie gemeente was gevestig en het ’n sterk sendingbewustheid gehad.

In Ds. Johannes se eie woorde: “Alhoewel ek nie kan sê dat ek en my vrou groot gemeentes gebou het nie, is ek die Here dankbaar dat Hy ons getrou gemaak het in alles.”

Ds. Johannes beskryf kortliks wat die vyftig jaar hom geleer het:

1. Paulus se woorde in Kolossense 3:23,24 openbaar aan my die grootste beloning en vreugde in die bediening: “En wat julle ook al doen, doen dit van harte soos vir die Here en nie vir mense nie, omdat julle weet dat julle van die Here die erfenis as vergelding sal ontvang, want julle dien die Here Christus.” Alhoewel daar mense is wat ek met groot liefde en dankbaarheid sal onthou, was daar ook mense wat my bitter teleurgestel het.
2. ’n Mens kan nooit in die bediening sê dat jy die hoogste sport bereik het nie. Sodra een probleem (uitdaging) oorwin word, wag daar ’n volgende. Dít vereis ywer, krag en toewyding.
3. Daar moet gewaak word teen karaktertrekke van die vlees en mense wat jou kan beroof van die geestelike kwaliteite en -gawes wat God aan jou geskenk het. ’n Mens kan jouself nie losmaak van wat jy as mens is, die ervarings wat jy gehad het, of omstandighede wat jy moes hanteer nie. God die Vader maak ons egter juis deel van Sy Seun, Jesus Christus, om Sy Beeld in alle situasies, verhoudings of take te weerspieël.
4. Van die oomblik toe God my gewederbaar het, het Hy my gevul met ’n gees van ywer om altyd die beste vir Hom, Sy kerk en die Koninkryk te gee.
5. Ek het ook geleer dat nie almal soos Spurgeon, Martin Luther of baie ander beroemde teoloë geroep word om te bereik wat hulle in die geskiedenis laat uitstaan het nie. Die Here seën baie bekwame mense om sogenaamde kleinsake te behartig.
6. Die begeerte wat ek daagliks in gebed na die Genadetroon toe neem, is: “Here, noudat ek oud is wil ek nie die krag en ywer wat U my gegee het vir my eie gemak en plesier gebruik nie. Ek wil deel wees van die span en die stryd—tot die eindfluitjie blaas!” Hiermee sê ek nie ander moet dieselfde beginsel volg nie. Ek sê bloot hoe ék dit beleef.
7. Dit is vir my ’n wonderwerk dat ek in die werk van God die Vader betrokke is as dienaar om Sy plan en wil uit te voer. Ek is nie geroep om iets nuuts te skep nie, maar om in gehoorsaamheid aan die opdrag van die Woord te arbei in die oes. Soos Paulus in Efesiërs 4:3-6 sê, moet die eenheid van Sy roeping bewaar word: “en (strewe) ernstig om die eenheid van die Gees te bewaar deur die band van die vrede. Dit is een liggaam en een Gees, soos julle ook geroep is in een hoop van julle roeping; een Here, een geloof, een doop, een God en Vader van almal, wat oor almal en deur almal en in julle almal is.” Die woorde van Paulus in 1Korintiërs 2:1-5 beskryf my bediening van die begin tot die einde: “En toe ek by julle gekom het, broeders, het ek nie aan julle die getuienis van God kom verkondig met voortreflikheid van woorde of van wysheid nie, want ek het my voorgeneem om niks anders onder julle te weet nie as Jesus Christus, en Hom as gekruisigde. Ek was ook by julle in swakheid en in vrees en in veel bewing; en my rede en my prediking was nie in oorredende woorde van menslike wysheid nie, maar in die betoning van gees en krag, sodat julle geloof nie in wysheid van mense sou bestaan nie, maar in die krag van God.”

Ds. Johannes du Preez bedien steeds die Seminarium met sy bydrae tot die Seminarium Raad. Hy was tot ongeveer 2013 steeds betrokke by die akademiese program as die dosent in Hebreeus. Tans is daar geen voltydse studente nie. In 2003/4 het ds. Johannes met ’n bediening begin in Bonaero Park by ’n Engelse Baptiste gemeente. Hy bedien steeds by hierdie gemeente.

Ons wens ds. Johannes en sy vrou, Althea, die seën van die Here toe in die jare vorentoe.

Hou aan verkondig

’n Woord om die uitverkorenes van God te versterk.

Handelinge 18:9-11

Die boek Handelinge vertel van die ontstaan van die kerk van Jesus Christus wat gesê het: “Ek (sal) my kerk bou, en die magte van die doderyk sal dit nie oorweldig nie.” (Matt.16:18). En hier is Hy nou besig om Sy kerk te bou.

Paulus is hier op sy tweede sendingreis. Hy het alreeds deur verskeie plekke gereis, en nou is hy in Korinte. Hy het reeds vir Áquila ontmoet wat saam met sy vrou Priscílla onlangs in Korinte aangekom het, nadat Claudius al die Jode uit Rome verjaag het. Hulle was, net soos Paulus, tentmakers van beroep en Paulus het by hulle gaan bly en saam met hulle gewerk.

Paulus het eers elke Sabbat in die Sinagoge gepreek, maar toe Silas en Timotheus kom, raak hy heeltemal betrokke in die prediking van die evangelie.  Dinge raak egter ’n bietjie moeilik vir Paulus wat emosioneel effens ontmoedig is en homself ’n bietjie wil terugtrek. Trouens, hy wil selfs weggaan van Korinte af omdat dit nie so goed gaan nie. Al ís daar geleenthede, is daar vyandigheid.  Sy bediening lyk nie vir hom suksesvol nie. En nou sien hy ’n gesig in ’n droom.

⁹En die Here het deur ’n gesig in die nag aan Paulus gesê: Wees nie bevrees nie, maar spreek en moenie swyg nie; ¹⁰want Ek is met jou, en niemand sal die hand aan jou slaan om jou kwaad aan te doen nie, want Ek het baie mense in hierdie stad. ¹¹En hy het daar gebly ’n jaar en ses maande lank en die woord van God onder hulle geleer.

Aan die begin van die teks sê die Here vir Paulus: “Moenie bang wees nie. Hou aan met die verkondiging van die evangelie van Jesus Christus in Korinte. Moenie stilbly nie!”  Wanneer ’n mens dit alles saamgooi, kan dit impliseer dat Paulus versoek is om stil te bly.  Wanneer vervolging kom, mag ons versoek word om stil te bly oor die evangelie, want dit is nie maklik nie. Dit is selfs moeilik om oor die evangelie te praat, want dit is bokant ons vuurmaakplek. Verder is ons huiwerig om mense van hierdie boodskap te vertel, want dit bring teenkanting.

Wie van ons het die evangelie in die laaste week, twee weke, of selfs die laaste maand met iemand gedeel? Dit is moeilik. Ek praat nie van wanneer ons in ’n gesprek met iemand net bolangs na God of Jesus verwys nie.  Ek praat van ’n gesprek met iemand waarin jy die evangelie met hulle deel. Jy vertel vir hulle wie God is en dat hulle teen Hom sondig. Jy vertel hulle hoe Jesus Christus gekom het om daardie sonde weg te neem; om daarmee af te reken. En dan deel jy met hulle die uitdaging van die evangelie: dat hulle moet reageer op hierdie boodskap; dat hulle hulle moet bekeer en hulle vertroue in Jesus moet stel. Met ander woorde jy nooi hulle uit om hulle vertroue in Jesus te plaas.

Daar is amper ’n huiwering by Paulus, amper ’n vrees om dit te doen. Maar die Here sê: ‘Moenie bang wees nie.’ Paulus het uit Efese briewe geskryf aan die Korintiër gemeente. Hierin erken hy: “Ek was ook by julle in swakheid en in vrees en in veel bewing;” (1Kor.2:3). Wat was dit wat Paulus versoek het om stil te bly oor die evangelie? Hoekom was dit vir hom nodig om te sê: ‘Ek skaam my nie vir die evangelie’ nie? Hoekom huiwer ek en jy en enige Christen dan en is ons ontmoedig en vol vrees wanneer ons moet getuig van die Here?

Ons kry ’n bietjie van ’n idee in 1Korintiërs 1:18: “Want die woord van die kruis is wel dwaasheid vir die wat verlore gaan, maar vir ons wat gered word, is dit die krag van God;”. Hy noem hier twee sake: “verlore gaan” en “gered.” Dit is vernietiging en verlossing en dit is ’n boodskap vir mense wat die gevaar staan om verlore te gaan. Dit gaan daaroor dat hulle nodig het om gered te word. Dit is die boodskap wat ons verkondig.

Dit neem ons reguit na die boodskap van die kruis waarvan ons nie kan ontsnap nie. Dit is ’n moeilike boodskap in ’n samelewing waar mense dit nie graag van God wil hoor nie. Martyn Lloyd-Jones sê die volgende hieroor: “As jy nog nooit skaam was om die gekruisigde Christus met ander te deel nie, is dit nie omdat jý so ’n groot Christen is nie. Dit is omdat jou begrip van die evangelie nog nooit duidelik was nie, want enigeen wat die aard van hierdie boodskap verstaan—dat dit handel oor sonde en verdoemenis en die hel en dat die mens nodig het om daaruit gered te word—weet en verstaan waarom dit so ’n moeilike boodskap is.”

Die wêreld is onder God se toorn. Hulle is verlore, op pad na die ewige verdoemenis en het verlossing nodig.

Nadat ons vir die mense gewys het dat hulle sondaars is wat redding nodig het, moet ons ook vir hulle wys dat dit die God van die heelal is wat aan ’n kruis kom sterf; ’n skandelike hout kruis. Dit is dwaasheid! Maar God is tevrede om diegene wat glo, te red “deur die dwaasheid van die prediking …” (v.21).

Hierdie boodskap is egter vir ons ’n uitdaging. mense dink dit is net te maklik. Verder is daar nét een weg: Jesus. Handelinge 4:12 stel dit duidelik: “want daar is ook geen ander naam onder die hemel wat onder die mense gegee is, waardeur ons gered moet word nie.” Daar is géén ander weg nie. Vir ons wat gered is, is die boodskap van die kruis “die krag van God” wat slegs diegene red wat die evangelie glo.

Daar is net hierdie een Weg!

Om in die wêreld waarin ons leef (’n wêreld wat wil hê dat ons aanpasbaar moet wees; ons moet verdraagsaam wees in ons denke: almal is reg), te sê dat Jesus die enigste Weg is na die Vader en dat alle ander weë lei na die hel, is heeltemal te moeilik. Ons kan beslis glad nie dink dat ons skares gaan lok nie.

Dit is egter presies wat Paulus in Handelinge 18 doen. Hy preek hierdie boodskap vir die mense in Korinte: jy is dood in jou sonde en staan onder die oordeel van die heilige God en daar is geen ander Weg om gered te word as die een wat gaan deur ’n gekruisigde God nie. Dit is ’n eng en veroordelende boodskap, maar niks anders kan vir jou redding bewerk nie. Dit het vir hulle vyandigheid gebring en dit is die agtergrond vir dit wat Paulus in Korinte beleef het.

As ons na al hierdie dinge kyk, sal ons vra: “Hoe gaan dit werk?” Watter hoop het ons? Ons is nie mense van aansien nie. Paulus (en ons) het hierdie eng, veroordelende en verdoemende boodskap gebring van die God van die heelal wat op die skandelikste wyse ooit, aan ’n kruis sterf as ’n misdadiger…

Dit bring ons terug by Handelinge 18. Soos reeds gesê, is Paulus op sy tweede sendingreis en hy is nou in Korinte waar hy hom vasloop in hierdie teenstand. Maar ons kan bemoediging kry uit hierdie teks, daarom gaan ons kyk na drie waarhede:

 

1. Verkondig die Woord

Wat gaan ons doen sodat ons die evangelie sal verkondig? Hoe kan ons die vrees vir die mense oorkom; hierdie huiwering wat maak dat ons terugdeins sodat ons ons nie sal skaam vir die evangelie nie? Ons vind die antwoord in vers 10: “want Ek is met jou, en niemand sal die hand aan jou slaan om jou kwaad aan te doen nie, want Ek het baie mense in hierdie stad.” God is dus teenwoordig. Dit is belangrik vir ons.

Ek weet nie waardeur jy tans gaan nie, liewe leser. Miskien is jy vandag net so ontmoedig as wat ek soms is. Dalk is jy moeg of word jy versoek om om een of ander rede wanhopig te wees. Vir jou wil die God van die heelal sê: “Moenie bang wees nie, want Ek is met jou.” Dít is goeie nuus vir enige Christen.

Vandag sê die Here vir ons om die evangelie te deel omdat dit waar is. Vir Paulus was daar in Korinte die versoeking om stil te bly; om te midde van al die teenkanting nie die evangelie te deel nie. Elke keer wat hy sy mond oopgemaak het, was daar net teenkanting. Daar was allerhande verskillende idiologieë en baie immoraliteit. Die godin van liefde was daar, daar was tempelprostitusie en dit was goed om immoreel te wees. Dit was amper soos vandag hier by ons…

Maar die Here sê: “Gaan! Maak dissipels.” Hy sê in Matteus 28:20 vir elkeen van ons: “En kyk, Ek is met julle al die dae tot aan die voleinding van die wêreld.” Elke Christen het dieselfde verantwoordelikheid. Ons moet die evangelie gaan verkondig. Moenie stilbly nie, want Hy is by jou en Hy sal jou help! Hou aan verkondig.

 

2. God is jou Beskermer

Die Here sê: “Niemand sal jou kwaad aandoen nie.” Hierdie waarheid kan nie doodeenvoudig oorgeplaas word na ons toe nie. Die Here sê nie dat ons nie aangeval kan word nie. Ons kan sê dat Paulus deur baie beproewinge is. Wat God hier vir hom gesê het, het so uitgewerk; trouens, as ons kyk na alles wat met Paulus gebeur het, sien ons dat hy vroeër in Korinte gestenig is, uit die stad gejaag is, in die tronk gegooi is. Nou is hy weer in Korinte, maar hierdie keer sê die Here vir hom: “Ek sal nie toelaat dat enigiemand jou aanval of jou kwaad aandoen nie.”

Ons sien in vers 12 dat Gállio wat goewerneur van Acháje was, en dat die Jode eenparig teen Paulus opgestaan het en hom voor die regterstoel gebring het. Hulle was op die oorlogpad teen Paulus, maar hy het onaangeraak daaruit gekom, al was Sósthenes nie  so gelukkig nie (v.17). Ons lewe deur die genade nie in presies dieselfde vyandigheid wat Paulus beleef het in Korinte nie. Ons gehoor is egter net so vyandig wanneer ons hierdie evangelie verkondig aan mense wat in sonde teen ’n heilige God leef; mense wat in sonde lewe en in Christus moet glo, sodat hulle sonde weggewas kan word. (Ons sal beskuldig word van haatspraak!)

Ons kan dus nie so ver gaan om te sê dat nie een van ons aangeval of skade aangedoen sal word nie. Dit laat my dink aan wat met John Paton, ’n sendeling in die 1800’s, in die New Hebrides gebeur het. Hy het 4 jaar lank alleen op Tanna, ’n klein eilandjie, gebly. Hy het een na die ander krisis belewe. Dit was ’n riller! Hy skryf: “Our continuous danger caused me now oftentimes to sleep with my clothes on, that I might start at a moment’s warning. May faithful dog Clutha would give a sharp bark and awake me. . . . God made them fear this precious creature, and often used her in saving our lives.” Dit was die omstandighede waarin hy gelewe het. Wat my egter opgeval het, was die volgende:

“My enemies seldom slackened their hateful designs against my life, however calmed or baffled for the moment…. A wild chief followed me around for four hours with his loaded musket, and, though often directed towards me, God restrained his hand. I spoke kindly to him, and attended to my work as if he had not been there, fully persuaded that my God had placed me there, and would protect me till my allotted task was finished. Looking up in unceasing prayer to our dear Lord Jesus, I left all in his hands, and felt immortal till my work was done. Trials and hairbreadth escapes strengthened my faith, and seemed only to nerve me for more to follow; and they did tread swiftly upon each other’s heels.”

Na vier jaar daar is Paton beskuldig dat hy verantwoordelik was vir die uitbreek van ’n epidemie wat oor die eiland versprei het. Hy is op ’n wonderbaarlike wyse gered toe ’n skip op ’n kritieke stadium daar aangekom het en hom weggeneem het van die plek af.

Ander sendelinge het nie dieselfde beskerming belewe nie. Ons troos in hierdie situasie rus egter nie op immuniteit teen aanval en skade, of teen rampe en dood nie.

John en Betty Stam was Amerikaanse sendelinge in China gedurende die Chinese Burgeroorlog. John is in 1934 deur die Kommuniste onthoof en Betty is saam met ’n Chinese winkeleienaar wat hulle probeer help het, oomblikke later vermoor. Dit is ’n hele ander storie. Ons word nie immuniteit teen sulke dinge gewaarborg nie. Maar wat ons kan weet, is dat God aan ons, deur ons geloof in Sy Seun, die ewige lewe skenk in ’n ewige Koninkryk wat nooit sal vergaan nie. Matteus 10:28 sê: “En moenie vrees vir die wat die liggaam doodmaak, maar die siel nie kan doodmaak nie; maar vrees Hom liewer wat die siel sowel as die liggaam kan verderwe in die hel.”

Jesus het gesê dat Hy Sy kerk sal bou en dat die poorte van die hel dit nie sal oorweldig nie.

 

3. God is jou Krag

Dit is God wat gemeentes instaat stel om kerkgeboue op te rig of aan te bou. Wanneer ons God vertrou vir die gemeente se behoeftes, sal Hy op só ’n manier voorsien dat ons sal kan sien dat dit Hy is wat dit doen.

Paulus het gehoor wat die Here sê, nl. dat Hy baie mense in Korinte het, sê die Bybel: “En hy het daar gebly ’n jaar en ses maande lank en die woord van God onder hulle geleer.” (v.11). Kyk net watter verandering het die wete dat God by hom is, in Paulus gebring. God het ’n duidelike plan gehad om diegene wat Hy gekies het voor die grondlegging van die aarde, by te voeg by Sy kudde, Sy kerk. Dit het die verantwoordelikheid om die boodskap met die mense te deel, wakker gemaak in Paulus, want God gebruik die prediking van die Woord om mense te red. “Die geloof is dus uit die gehoor, en die gehoor is deur die woord van God.” (Rom.10:17).

Toe Paulus hoor dat daar baie van God se mense in die stad was, het hy dus die vrymoedigheid gehad om die evangelie te verkondig, want God was daar! Dit is God se krag wat gemaak het dat Paulus nie kon swyg nie.

In sy eerste brief aan die Korintiërs vertel Paulus vanuit Efese aan hulle hoe dit alles gebeur het: “dit (het) God behaag om deur die dwaasheid van die prediking die wat glo, te red;” (1Kor. 1:21). Net soos Paulus in Titus 1:1 gesê het: “Ek het die opdrag ontvang om die uitverkorenes van God te lei tot die geloof en tot kennis van die waarheid, dié waarheid wat lei tot die diens van God” (1983-vertaling), is hy ook Korinte toe omdat hy die opdrag ontvang het om soontoe te gaan. Hy het die evangelie gepreek, en mense het tot geloof gekom, want “…vir dié wat deur God geroep is, Jode sowel as Grieke, is Christus die krag van God en die wysheid van God.” (v.24; 1983-vertaling). Die Here het die mense wat geglo het, geroep om te glo, omdat Sy krag die hart van die een wat glo, kan laat herlewe, sodat hy kan reageer op die boodskap. Dit is nie ’n blote uitnodiging nie.

Diegene wat glo, is die mense wat deur God geroep is. Want “wat vir die wêreld onsin is, het God uitgekies om die geleerdes te beskaam; wat vir die wêreld swak is, het God uitgekies om die sterkes te beskaam,” (v.27). Wie is hierdie mense? Dit is hulle wat God voor die grondlegging van die aarde gekies het om deel te wees van Sy Koninkryk.

Ons, wat geen invloed in die gemeenskap het nie, gaan dus nie in ons eie krag uit met hierdie ‘vir-die-wêreld-onmoontlike’ boodskap nie, want God vind vreugde daarin om die wat glo, te red. Dit is die moeilike deel van hierdie boodskap. Daar is baie besware teen die soewereiniteit van God; selfs onder evangeliese leiers. Die president van ’n Christelike universiteit sê onder andere hiervan dat dit onredelik is (’n skandelike boodskap), die mens verneder en nie tot eer van die Here is nie. Nog ’n bekende teoloog beweer dat hierdie siening mense laat wegdraai van die God van die Bybel, asof hulle wegdraai van ’n “monster.”

Maar dit is wat die Bybel leer! Gaan jy dit aanvaar, of gaan jy vashou aan iets anders? Waaraan gaan jy vashou—want dit is ’n skandelike boodskap? Ons dink ons is te groot om te glo in die krag wat God het om ons te red. Ons wil dit self doen, self deel hê daaraan; ’n mede-redder wees… Maar die Bybel leer dat, tensy God intree en ons in Sy soewereine genade roep, sal ons almal die teenoorgestelde kies.

Wat bly daar nou oor vir ons om te doen? Ons moet soos Paulus wees. Ons moenie probeer slim of mooi vir die oog wees nie, nie iets probeer doen wat allerhande soorte mense gaan inbring wat net vir die verkeerde redes kom nie. Nee! Ons taak is om aan te hou om die evangelie te verkondig! Moenie stilbly nie. Verkondig die Woord van God, al is dit ’n moeilike boodskap om te begryp. Ons moet soos Paulus sê: “Ek het my voorgeneem om met julle oor niks anders te praat nie as oor Jesus as die Christus, en wel oor Hom as die gekruisigde.” (1Kor.2:2). En dít is wat hy gedoen het. Hy sê in v.1: “Wat my betref, broers, toe ek na julle toe gekom het om die geheimnisvolle waarheid van God aan julle te verkondig, het ek nie met hoë woorde of groot geleerdheid gekom nie.” (1983-vertaling). Hy sê verder: “Die boodskap wat ek verkondig, het julle oortuig, nie deur geleerdheid en welsprekendheid nie, maar deur die kragtige werking van die Gees. Dus is julle geloof nie op die wysheid van mense gegrond nie, maar op die krag van God.” (v.4,5 – 1983-vertaling).

God se krag! God se krag is die enigste manier. Wanneer God se Woord in Sy krag gepreek word en die Waarheid van die evangelie verkondig word, word mense gered.

’n Christen student vertel hoe hy deur ’n groot geloofskrisis gegaan het. Hy moes ’n toespraak lewer as deel van sy studies. Hy het die volgende oor die toespraak besluit: “Ek wil die evangelie preek; ek wil dit in my toespraak deel.” Hy was op ’n sekulêre Universiteit vol ateïste, ongelowiges en mense wat nie hierdie boodskap wou hoor nie. Hy het die evangelie toe ingesluit en die Here gevra vir moed. Toe sy toespraak klaar was, het hy dadelik gevra vir moed, empatie en klaarheid.

Die hand van ’n jong meisie in die agterste ry het op gegaan. “Wil jy vir my sê,” het sy gesê, “as ek nie glo in Jesus nie, gaan ek, wanneer ek doodgaan, die ewigheid in die hel deurbring?”

“Jane, ons het almal gesondig en dit skei ons van God. Dit maak nie saak hoeveel goeie dade ons doen om te probeer ontslae raak van daardie sonde nie. Maar die wonder is dit: Jesus het gekom om daardie sonde weg te neem; om die prys te betaal vir ons sonde. Dus moet ek sê: Ja, Jane, tensy jy jou vertroue in Hom stel, sal jy in jou sonde sterf en die pyn vir jou sonde vir ewig moet beleef,” het hy met soveel empatie as moontlik gesê.

Hy het vertel dat hy daardie dag die ongewildste mens was; die verkrampte Christen…

Jane het hom buite ontmoet en gesê: “Ek wil net hê jy moet weet dat dit die arrogantste, mees bekrompe, kleingeestigste ding is wat iemand nog óóit vir my gesê het! Dat jý kan sê dat ek… net omdat ek nie glo wat jý glo nie, ons almal op pad is na die ewige verdoemenis…” Daarmee het sy weggeloop.

Ek is seker jy het al so-iets ervaar. Jy is in besit van wonderlike Goeie Nuus wat blykbaar daardie soort reaksie uitlok. Die goeie nuus is, al het dit gelyk asof alles tevergeefs was, is Jane, nadat die jongman dikwels met haar gepraat het, gered! Sy het na ’n ruk, na ’n vakansie, terug gekom na hom toe en gesê dat sy die waarheid van hierdie boodskap besef het; dat sy gered is. Hy het besef, ongeag die hoë mure wat ons kultuur oprig teen die evangelie—jy weet: “Ek hét my kerk!”—tuimel hulle inmekaar deur die krag van ’n groot God wat die mag het om sondaars te red!

Glo ons dit? Glo ons dat hierdie evangelie die mag het om te red? Ons teks sê dat God red en as ons dit glo, is ons verplig om daardie boodskap te deel. Vir my is dit oortuigend wanneer ek besef dat my huiwerigheid en my vrees miskien eenvoudig ’n gebrek aan geloof in daardie krag is; ’n ongeloof dat die evangelie sy werk kan doen.

Die vraag is nou: Sal ons praat? Ons word beveel om te praat… Gaan ons bang wees op die kansel, of as individue in die strate van ons dorp? Of gaan ons die evangelie deel, al neem mense aanstoot?

Die goeie nuus word vooraf gegaan deur die slegte nuus en dit is regtig goeie nuus.

As jy ’n volgeling van Jesus Christus is, wil ek jou aanmoedig om die evangelie te deel. Moedig elkeen aan wat in die kansel staan om Christus te deel, en Hom as gekruisigde. Niks anders nie, want dit is ons boodskap, die boodskap wat red.

Ek wil jou uitdaag om te dink aan iemand wat jy ken met wie jy die evangelie kan deel. Vra die Here om vir jou ’n passie te gee tewyl jy soek na ’n gepaste geleentheid om die evangelie van redding met die persoon te deel. Bid vir die persoon. Onthou om die Here te vertrou om die persoon se hart voor te berei.

Rob Ayliffe