Nuus uit Polokwane

Logos Gemeenskapskerk is op 4 Maart 2012 gestig in Polokwane (die ou Pietersburg), hoofstad van die Limpopo Provinsie. Die eerste byeenkoms is gehou in ’n klein saaltjie van Ons Tuiste Ouetehuis. Hierdie saaltjie was vir 4 jaar hulle plek van aanbidding.  

Hoekom Logos? 

Die Griekse woord ‘Logos’ in Johannes 1:1 dra die betekenis van denke, rede en uitdrukking. Ons gebruik woorde om dit wat in ons gedagtes is, uit te druk. Johannes sien Christus as God se Woord aan die ganse wêreld. Christus, die God-mens, het na die Wêreld gekom om God te verkondig op ’n wyse wat niks en niemand anders kon doen nie. Die hemele verkondig die glorie van God, maar toe Christus kom, het Hy die voortdurende uitbeelding van God almagtig geword deur dit wat Hy gesê en gedoen het.  

Ons gemeente staan onder leiding van Ds. Nicki Coertze en 4 ouderlinge. Hulle soek die aangesig van die Here sodat die gemeente kan wees wat Christus bedoel het ’n gemeente moet wees.  

Nadat ons vir 4 jaar in die ouetehuis dienste gehou het, het die Houtkruis Gemeente in Polokwane ons genooi om met hulle saam te smelt. Op die 31ste Julie 2016 het die twee gemeentes een geword onder die naam Logos. Houtkruis was eers bekend as Pietersburg Afrikaanse Baptistekerk en was sedert die laat tagtiger jare onder die leiding van Dr. Gielie Joubert. 

Logos was aanvanklik ’n Engelse gemeente. Die grootste gros van ons lidmate is egter Afrikaanssprekend. Die gemeente het ’n gesegde: “Ons preek in Engels en drink tee in Afrikaans.” Die feit dat ons in Engels bedien bied vir ons die geleentheid om via ons webwerf – www.logoscc.co.za – baie weier te bedien as net in Polokwane. Die webwerf het in 2012 begin met ongeveer 100 ‘Article hits’ per maand. Dit het gegroei tot ’n gemiddeld van 12,000 per week. Tot op datum is daar 1 430 129 keer artikels op ons blad oopgemaak en hopelik gelees. Ons ontvang getuienisse van mense dwarsoor die wêreld wat deur ons webwerf bedien word. In Pakistan is daar ook ’n gemeente met die naam Logos wat ons boodskappe vertaal en aan hulle mense bring. Die hoofdoel van ons webwerf is egter om ons eie lidmate te bedien en vir hulle ’n bron van inligting daar te stel. 

Logos Gemeenskapskerk voer ook maar die stryd van baie ander gemeentes. Om die families met kinders te bereik, bly ’n uitdaging. Baie besoekers soek ’n gemeente waar Jeug- en Kinderbedienings in plek is, en waar dit suksesvol is. Ander wil graag vermaak word. Daar is maar min mense in Polokwane vir wie God se Woord hulle erns is.

Die gemeente bied tydens die eredienste ook kinderkerk aan. Daar is ’n bediening vir jong volwassenes, maar daar is tans geen bediening onder die tieners nie. Ons vertrou dat die Here ons in al hierdie fasette sal lei. Die omgewing waarin ons bedien, het radikaal verander. Daar is meer ouer mense in ons omgewing. Dit maak sulke bedienings moeilik.

Die grootste deel van ons gemeente woon nie in die omgewing van ons kerkgebou nie. Een van ons getroue lidmate is vroeëre ’n Moslem meisie wat tot bekering gekom het. Wat haar bekering radikaal maak, is dat haar pa die plaaslike Imām (leier van die Moskee) is!

Ons is baie opgewonde oor die preekklasse wat elke Sondagmiddag gegee word. Daar is vier van ons jong manne wat dit bywoon. Een van hulle het onlangs sy eerste boodskap voor die gemeente gebring, en homself goed van sy taak gekwyt. Inhoudelik was sy boodskap op die standaard van vele voltydse predikante. 

Een van die ligpunte in ons gemeente is ons Barmhartigheidsbediening. Twee vertrekke in ons kompleks word gewei aan die stoor van kos en klere. Ons bedien ook weekliks die Woord in ’n huis vir hawelose Afrikaanssprekende mense. 

Daar heers ’n pragtige gees in ons gemeente. Dat ons waarlik ’n familie is, kan duidelik gesien word in ons kuiertyd na die diens.  Van ons lidmate ry ver om by ons dienste te wees. Die verste is 104km een rigting. 

Die gemeente se ‘Visie’ is om die werk van Christus voort te sit in die tyd waarin ons leef. Ons glo dat die Bybel relevant is vir elke geslag, en elke nasie. Ons wy onsself aan eksposerende prediking, omdat ons ’n passie het vir die Woord van God. Dit is ons begeerte om dit getrou te beoefen, en om ander ooreenkomstig te beïnvloed. 

Verder wy ons ons daaraan om Christus se lering uit te leef in ons aanbidding, in die dissipelskap van gelowiges, in die omgee vir ander en in die verkondiging van die evangelie van Jesus Christus aan alle verlorenes. So wil ons elke persoon lei tot volwassenheid in Christus. 

Ons oorkoepelende doelstelling is: Om God te ken en Hom bekend te maak.  Dit is ’n voorreg om deel te wees van die ABK. Ons nooi u om, as u ooit ’n draai maak in Polokwane, vir ons te kom kuier.

Ds. Nicki Coertze

Vir my is die lewe Christus en die sterwe wins.

Filippense 1:21-24

Inleiding

Alhoewel dit maklik is om oor Filippense 1:21 te preek, is dit terselfdertyd moeilik. Dit is maklik, want die betekenis van die vers is voor die hand liggend.  Die vers is egter so belangrik, dat ’n mens bang is dat dit nie gewigtig genoeg oorgedra sal word nie en dat ons so die omvang daarvan sal mis!

Van die dinge wat my die meeste help in die bediening, is dinge wat my help om perspektief te kry in die lewe en oor die dood. In ons sitkamer hang daar ’n tapisserie wat tannie Beth vir my gemaak het met die woorde:

Ek wil die lewe van John Paton voorhou as ’n goeie voorbeeld van iemand wat voluit vir Christus gelewe het. Hy was ’n sendeling wat in die New Hebrides eilande onder kannibale gaan werk het. Die inboorlinge het nog kort voordat Paton op die eiland gekom het, ander sendelinge doodgemaak en geëet.

’n Ouer gelowige hom gewaarsku: “You will be eaten by cannibals!”

Paton se antwoord was: “Mr Dickson, you are advanced in years now, and your own prospect is soon to be laid in the grave, there to be eaten by worms. I confess to you, that if I can but live and die serving and honoring the Lord Jesus, it will make no difference to me whether I am eaten by Cannibals or by worms. In the Great Day my resurrection body will arise as fair as yours in the likeness of our risen Redeemer.” (John Piper biografie)[1].

Gedeeltes soos hierdie help ons om perspektief te kry.

Ons Skrifgedeelte gee egter ook ’n ander gedagte waaraan ons moet aandag gee.

Hoekom lewe jy nog?

Hoekom lewe jy nog? Wat moet jy nog bereik?

Kom ons kyk wat die lewe en die dood vir Paulus beteken het:

Paulus sit in die tronk. Hy skryf hierdie brief wat oor vreugde handel, terwyl hy in ’n tronksel sit. Baie mense dink hulle sal geluk vind in die verandering van hulle omstandighede. Paulus het egter ’n blydskap ontdek wat nie afhang van die mens se omstandighede nie, maar wat deel is van sy lewe ongeag wát sy omstandighede is!

Vir Paulus is die lewe Christus

Vers 21:

Baie mense spandeer baie tyd aan baie redenasies oor hoe Christus ons lewe is. Dit beteken onder andere dat jy gered is; dit beteken dat jy lief is vir Hom, ensovoorts.

Kom ek som dit soos volg op:

• CHRISTUS IS DIE SOM VAN ons BESTAAN!
• CHRISTUS IS DIE SOM VAN ons LEWE! (Filippense 1:20)

(Kyk ook na Filippense 3:7-10, Galasiërs 2:20: “Ek is met Christus gekruisig, en ek leef nie meer nie, maar Christus leef in my….” en Kolossense 3:4: “Wanneer Christus, wat ons lewe is….”)

Vir Paulus was Jesus die rede waarom hy in die tronk was, en hy was tevrede daarmee! (Kyk ook Handelinge 20:22-24.)

As Christus jou lewe is, beteken dit dat jy dood is vir jouself… Mense noem jou ’n Christen, soos in Handelinge 11:26, want dit is al waaroor jou lewe gaan! Jy wil Hom beter leer ken; Hom verheerlik; vir almal van Hom vertel. Jy wil Hom vir die wêreld wys. Dit is Hy wat jou lewe beheer!

HY IS JOU HERE!

Vriend, moet jouself nie “Christen” noem as Christus nie jou lewe is nie.

As ’n mens vanaand in die bed gaan klim en daar was niks van Christus in jou dag nie, dan voel jy leeg. Dit maak nie saak wát jy bereik het nie. As jy egter vanaand in die bed klim, dalk na ’n rowwe dag, maar Christus was deel daarvan, dan is jy stil tevrede en gelukkig!

Jesus Christus se teenwoordigheid maak die lewe die moeite werd – Sy afwesigheid maak die lewe nutteloos….

Ek weet ons voel nie altyd so nie!

Hierdie woorde kom van ’n Christen wat al vir 25 jaar die Here dien en wat gegroei het in geestelike volwassenheid! Binne-in elke kind van die Here is die begeerte om meer so te wees; om meer van Jesus te sien in my lewe!

Wat is jou lewe? As ek jou man, vrou, kinders, vriende sou vra, wat sou húlle sê, is jou lewe?

Ons hoef nie almal predikante of sendelinge te wees nie. Ek vra: is Christus jou lewe by jou werk? Is Christus jou lewe in jou gesin? Wanneer jy eet of drink, doen jy dit vir Christus? Is Christus jou (hele) lewe?

Hy is die begin, die middel en die einde van ons lewens!

Hy is die A en die Z van ons lewens en alles tussenin; die Alfa en die Omega!

Wat kan jy wys word in jou dagboek (Werk/slaap/stokperdjies/ontspanning); in jou gedagtes (waaroor dagdroom jy?); in jou begroting? Waarop dui dit wat jy sê?

Mag God ons help dat Jesus meer en meer ons lewe sal wees!

Om te sterwe is ’n wins

Vers 21:

Wat bedoel Paulus hiermee? Wel, hy gebruik boekhou terminologie. Die meeste mense sien die dood as ’n “verlies”, nie as ’n “wins” nie. Die meeste mense dink oor die dood in terme van “verloor.” Hulle sê die afgestorwene het sy lewe VERLOOR.

Vir die gelowige het die persoon egter nie sy lewe verloor nie. Hy het dit eerder gewen!

Die wêreld dink in terme van die dood as dat die mens ophou “bestaan.”

Die gelowige wat sterf, BESTAAN na sy ‘dood’ meer as ooit! Jou belegging betaal uit! Jy het dalk net op die rente gelewe. Jy het gedurende jou lewe ’n bietjie van jou belegging beleef, maar met die dood betaal jou belegging uit en jy beleef die volle waarde daarvan!

Ek en jy beleef nou ’n klein bietjie van Christus, maar wanneer ons sterf, het ons meer van Christus as wat ons ooit gehad het – vir ewig!

WANT ek word alreeds as ’n drankoffer uitgegiet, en die tyd van my heengaan is naby. Ek het die goeie stryd gestry; ek het die wedloop voleindig; ek het die geloof behou.  Verder is vir my weggelê die kroon van die geregtigheid wat die Here, die regverdige Regter, my in dié dag sal gee; en nie aan my alleen nie, maar ook aan almal wat sy verskyning liefgehad het. (2 Tim 4:6-8).

Wat verloor jy as jy sterf? Swaarkry; moeite; siekte; hartseer; stryd teen sonde; teleurstelling; pyn. Wat wen jy? Daar is vir jou nou geen meer stryd teen die sonde nie; geen meer trane nie! Jy wen ’n vreugde wat vir ewig duur – Christus se volheid!

Jy verloor alles wat jy nie nodig het nie, maar behou alles wat saakmaak. Jy wen alles wat jy nooit gehad het nie!

’n Ou Skotse gelowige het gesê: “Die dood is my rolstoel wat my in die teenwoordigheid van die Koning van konings inbring waar rolstoele nie meer nodig is nie”

Jou en my wins is die volheid van die heerlikheid van Christus! (Joh. 17:24). Dit is Jesus se teenwoordigheid wat die hemel hemel maak! Die betekenis van die hemel gaan nie soveel oor die plek as oor die Persoon van Christus nie!

Kyk, as die Here vertoef om te kom, dan gaan almal van ons ons laaste asem hier op aarde uitblaas. En ons sal goed doen om daaroor na te dink.

Hier is ’n grafskrif wat iewers in ’n kerkhof gelees is:

Pause stranger, when you pass me by

As you are now, so once was I

As I am now, so you will be

So prepare for death and follow me

Daar word vertel dat iemand onderaan die volgende woorde uitgekrap het:

To follow you I’m not content

Until I know which way you went!

Perspektief:

Voltooi die volgende sin: Vir my is die lewe (i)________ en sterwe is (ii)______

Jy mag nie gapings oop los nie. Almal moet iets invul. Almal se lewe is iets.

As jou lewe geld is, is jou sterwe ’n verlies want jy laat alles agter: jy kan nie met ’n tjek of kredietkaart hemel toe gaan nie… As jou lewe roem is, is die dood ’n verlies want almal gaan jou vergeet. As dit mag is, is die dood ’n verlies, want jy verloor dit.

As jou besittings jou lewe is, is die dood ’n verlies, want jy kan ook nie ’n Venter sleepwa saamvat graf toe nie. As plesier vir jou die lewe is, is die dood ook ’n verlies want plesier stop wanneer jy sterf.

As jou lewe vir jou oor jouself gaan, is die dood ook ’n verlies… Matteus 16:26 sê: “Wat help dit jou as jy die hele wêreld as wins verkry maar jou siel verloor?”

Al hoe die dood vir jou en my ’n wins kan wees, is wanneer Christus jou lewe is! As jy enige iets anders by (i) invul as Christus, loop jou lewe op ’n verlies uit! As jou lewe nie Christus is nie, sal jou dood ’n verlies wees, en verlies is ewige skade in die hel! Jy sal in die plek wees waar hierdie lewe jou enigste wins was.

Waar die gelowige by sy dood bevry word van alles wat sleg is, sal jy in die plek wees waar jy sonder alles wat lekker en goed is. Jy sal alles verloor wat vir die mens vreugde was. Daar sal nie eers ’n ysblokkie wees om jou tong mee nat te maak nie…

Ek het ’n boek van Randy Alcorn gelees met die titel “Heaven”. Hy sê daarin:

“The best of life on Earth is a glimpse of Heaven; the worst of life on earth is a glimpse of hell. For Christians, this present life is the closest they will come to hell. For unbelievers, it is the closest they will come to Heaven.”[2]

Vir die gelowige is die dood ’n bate (wins), want dit beteken jy kry meer van Christus as wat jy ooit gehad het!

Nou waarom lewe jy nog?

As jy nie gered is nie, as jy nie in Christus is nie, as Christus nie jou lewe is nie, en jy besef dat om te sterwe vir jou ’n verlies gaan wees, is die enigste rede hoekom jy nog lewe God se GENADE! Die enigste rede waarom jy dan nog lewe, is omdat God Christus vir jou wil wys as die ware rede vir lewe!

Wat nou? Ons lewe nog… wat is die sin van ons lewe dan nou? Ons kry die antwoord in verse 22-24.

Vandag is dit ’n gegewe! Hierdie som is nie moeilik om te maak nie! Sit eerder jou naam nou op die kruis van Christus deur geloof in Hom, want by jou graf sal dit te laat wees…  Bekeer jou van jou lewe vir jouself en kom na Hom toe! Glo dat Hy jou skuld aan die kruis gedra het. Glo dat Hy jou Verlosser is!

Verse 22-23:

As God vir jou sê jy het 5 minute om te kies of jy in die hemel wil wees of op die aarde, wat sal jy kies? Hopelik sal dit vir jou belangrik wees om te weet waar God jou nog wil gebruik…

Die antwoord is egter maklik:

As jy nog lewe, lewe jy vir CHRISTUS! En wat beteken dit? Paulus gee die antwoord in hierdie verse:  As ek en jy vir Christus lewe, lewe ons tot voordeel van andere!

Vers 22…. VRUGBARE ARBEID!

Om nog te lewe, is om nog te arbei! Om nog te lewe, is om nog vir Christus te werk!

John Piper het ’n boek geskryf: “Don’t waste your life”. In hierdie boek vertel hy van ’n man wat al bejaard was toe hy tot bekering gekom het. Hy het sy pensioen geniet en lekker gelewe. Toe hy die dag die Evangelie verstaan, het hy met trane in sy oë gesê: “I’ve wasted it! I’ve wasted it!”

Selfs wanneer jy op pensioen is, beteken dit vrugbare arbeid vir Christus! As jy nog lewe, dan lewe jy vir Christus! En die manier waarop jy dit doen, is om vir ander te lewe!

Dink hieroor na:

Besef jy dat dit tot voordeel van die mense om jou is as jy nog lewe? Dalk het jy al kosbare tyd gemors omdat jy nie tot voordeel van die mense om jou lewe nie. As die lewe vir jou Christus is, dan sal jy dit doen!

Ons voel soos Paulus: Dit is beter om hemel toe te gaan, en dit is moeilik om te kies.

Daar was blykbaar ’n ou sending organisasie wie se kenteken ’n bul was wat tussen ’n ploeg en ’n altaar staan. Onderaan is daar geskryf: ‘Ready for either” (Gereed vir beide).

Toepassing:

As jy dan nog lewe, en jy lewe vir Christus, en AS JOU LEWE CHRISTUS is, kyk saam met my wat dit vir jou beteken:

1. As man vir jou vrou (Ef. 5:25)
2. As vrou vir jou man (Ef. 5:24)  
3. As kinders (Ef. 6:1)
4. By jou werk (Ef. 6:5-7)
5. Johannes 13:34
6. As jou lewe Christus is, sal jy alles doen wat Hy van jou verwag!

Dit is hoe ons moet lewe!

Thomas Boston (’n 18de eeuse Skotse gelowige) het gesê: “I made a holy resolution that wherever I go, with whomever I would speak, whatever I would do, I would aim to leave the savor of Christ behind me.”[3]

Maar maak seker dat jy kan sê:

• CHRISTUS IS ALLES!
• HY IS my hele LEWE EN BESTAAN!
• HY IS DIE SOM VAN DIT WAT ONS ONTVANG BY DIE DOOD!

Om te lewe is vir my Christus en om te sterwe ’n wins!

Ds. Jannie Vosloo

---

[1] https://www.desiringgod.org/books/john-g-paton

[2] Alcorn, Randy (Junie 2004): Heaven, Tyndale Publishers

[3] https://www.fpcjackson.org/resource-library/sermons/the-only-way-to-live-and-die

’n Groot sondaar en ’n Groot Verlosser

Dagstuk 5

John Newton het die grootste deel van sy vroeëre lewe op see deurgebring. Hy was die seun van die bevelvoerder van ’n handelskip, adelbors van die Britse vloot, en meester van ’n slaweskip. Newton het op drie-en-twintigjarige ouderdom die see beter geken as wat hy die land geken het.

Die Here het ’n groot storm op see gebruik as ’n baken om deur die duisternis wat Newton se vroeëre lewe gekenmerk het, te sny. Van daardie punt af en verder het John Newton sy lewe deurgebring in diens van God. Hy het uiteindelik ’n Anglikaanse predikant geword en was die outeur van baie gesange, insluitend “Amazing Grace.”

John Newton se laaste jaar was soos die son wat sak. Hy het geleidelik doof en blind geword en kon nie meer van sy naaste vriende herken nie. Hy het gekwyn totdat hy nie meer sonder hulp kon loop nie. In die laaste maande van sy lewe het Newton vasgehou aan die waarhede wat hy jare lank gepreek het en deur sy geskrifte oorgedra het. In sy laaste maand het Newton die genoegsaamheid van sy agteruitgaande verstand met hierdie woorde opgesom: “My geheue is amper weg, maar ek onthou twee dinge: dat ek ’n groot sondaar is en dat Christus ’n groot Verlosser is.”

Ten spyte van sy agteruitgang was Newton in staat om die naderende einde van sy lewe met groot insig en verwagting te beskryf: “Ek is soos iemand wat op reis moet gaan in die poskoets en wat elke oomblik verwag dat dit sal kom; en wat kort-kort deur die venster kyk om te sien of die poskoets nog nie gekom het nie.” In nog ’n gesprek het Newton gesê: “Dit is ’n groot ding om te sterf en om, wanneer die vlees en hart faal, God te hê vir die sterkte van ons hart en ons deel vir ewig. Ek weet op Wie ek vertrou het. Hy kan dít wat ek aan Hom gewy het in stand hou tot op die dag wat Hy weer kom. Voortaan wag daar vir my ’n kroon van geregtigheid wat die Here, die regverdige Regter, vir my sal gee by Sy wederkoms.”

Die Woensdag voor sy dood het iemand vir Newton gevra hoe dit gaan. Hy het geantwoord: “Ek is tevrede met my Here se wil.”

Die son het finaal vir John Newton gesak op Maandag, 21 Desember 1807 toe hy in die ouderdom van drie-en-tagtig oorlede is. Hy is in sy kerk van St. Mary Woolnoth begrawe, langs sy vrou, Mary en susterskind, Mej. Eliza Cunningham. Newton het sy eie grafskrif geskryf. Dit is gegraveer op ’n eenvoudige marmer steen in die kerk:

 

John Newton,

Clerk

once an infidel and libertine,

A servant of slaves in Africa,

was,

By the rich mercy of our Lord and Saviour,

Jesus Christ,

Preserved, restored, pardoned,

And appointed to preach the faith

he had long labored to destroy!

Near XVI. Years as a curate and vicar

Of Olney in Bucks,

And xxviii. as rector

Of these united parishes.

On Febry. the first MDCCL. he married

Mary,

Daughter of the late George Catlett,

Of Chatham, Kent,

Whom he resigned

To the Lord who gave her,

On Decr. the XVth. MDCCXC.

 

Oordenking

Toe John Newton se geheue hom op sy oudag in die steek begin laat, het twee gedagtes hom bygebly as grondslag vir sy geloof: dat hy ’n groot sondaar was en dat Jesus ’n groot Verlosser was. Watter gedagtes sou jy wou hê, moet die einde van jou lewe kenmerk?

⁶Soos Dawid ook die mens salig spreek aan wie God geregtigheid toereken sonder werke: ⁷Welgeluksalig is hulle wie se ongeregtighede vergewe en wie se sondes bedek is. ⁸Welgeluksalig is die man aan wie die Here die sonde nie toereken nie. (Romeine 4:6-8).

Uit: Rusten, E Michael & Sharon:

The One Year Christian History,

Tyndale House Publishers, 2003

25 Desember en die dood van die Antichris

Dagstuk 4

Nicolae Ceausescu was vir 25 jaar lank die diktator in Romenië. Die Romeniërs het na hom verwys as “die Anti-Chris” omdat hy buitengewoon brutaal en korrup was – selfs vir ’n Marxistiese regeerder! Sy heerskappy is versterk deur geheime polisie wat bekend gestaan het as die Securitate. Die lede van hierdie polisie is grootliks gewerf uit die staatsweeshuise. Ceausescu se doel was om ’n volk van 1,000 000 te bou. Voorbehoedmiddels en aborsie was onwettig en daar is gediskrimineer teen ongetroude en kinderlose mense. Die beste seuns uit die weeshuise is in hulle vroeë tienerjare in kadetbataljonne geplaas. Hulle is geïndoktrineer sodat hulle toegewyd was aan Ceausescu. As lede van die Securitate was hulle onder die min Romeniërs wat gereeld genoeg gehad het om te eet.

Kommunistiese regerings in Europa was in 1989 besig om te val, maar Ceausescu het veilig gevoel. Hy was bewus van een probleem: die groot Hongaarse minderheid. Daar was ’n opstand in die Hongaarse dorp Timisoara en Ceausescu het die Securitate gestuur om die opstand te gaan uitsorteer. Dít het hulle met ’n angswekkende mag gedoen. Daar is later ’n massagraf ontdek waar volgens gerugte die liggame van 4,630 Hongare gevind is.

Ceausescu was gerus dat hy die probleem met die Hongare uitgesorteer het en hy het voortgegaan met ’n beplande besoek aan Iran. Toe hy egter daar kom, het hy verneem dat die Hongaarse onluste besig was om te versprei; selfs tot na die hoofstad Boekarest. Hy het onmiddellik teruggekeer Roemenië toe. Op 21 Desember het hy ’n skare  voor die presidensiële paleis toegespreek. In die verlede is daar ’n gejuig en applous oor luidsprekers gespeel terwyl die skare in stilte na hom geluister het. Hierdie keer het ’n woedende skare geskree en beledigings geslinger na die diktator. Omdat hy nooit tevore so behandel is nie, het Ceausescu in die paleis ingesluip. Sy woedende vrou, Elena, het hom gevolg.

Aangesien die situasie die volgende dag vererger het, moes Ceausescu en sy vrou noodgedwonge met ’n helikopter uit die presidensiële paleis vlug. Teen hierdie tyd het die gewapende magte teen hom gedraai en die Ceausescu’s is gevange geneem terwyl hulle gevlug het.

Op 25 Desember 1989, op Kersdag, het ’n militêre hof Ceausescu en sy vrou verhoor op aanklagte van volksmoord en die moord op sestigduisend Roemeniërs. Hulle is vinnig skuldig bevind en deur ’n vuurpeleton tereggestel.

Die inwoners van Boekarest het openlik gehuil, want hulle kerkklokke het vir die eerste keer in vyf-en-veertig jaar gelui om die dood van die “Anti-chris” en die geboorte van die Christus aan te kondig. Dit was asof die volgende Kerslied vir daardie dag geskryf is:

I heard the bells on Christmas Day

Their old, familiar carols play,

And wild and sweet the words repeat

Of peace on earth, goodwill to men!

 

I thought how, as the day had come,

The belfries of all Christendom

Had rolled along th’ unbroken song

Of peace on earth, goodwill to men!

 

Till ringing, singing on its way,

The world revolved from night to day,

A voice, a chime, a chant sublime

Of peace on earth, good-will to men!

 

And in despair I bowed my head,

“There is no peace on earth,” I said,

“For hate is strong and mocks the song

Of peace on earth, goodwill to men!”

 

Then pealed the bells more loud and deep:

“God is not dead, nor doth He sleep;

The wrong shall fail, the Right prevail,

With peace on the earth, goodwill to men.”

 

Oordenking

As jy ’n Romeniër was wat op daardie Kersfees in Boekarest gewoon het, hoe sou jy gevoel het toe die kerkklokke begin lui het? Die mense wat jonger was as 45, het dit nog nooit gehoor nie! Wat kan ons leer uit die verhaal van Nicolae Ceausescu?

En skielik was daar saam met die engel ’n menigte van die hemelse leërskare wat God prys en sê: “Eer aan God in die hoogste hemele en vrede op aarde, in die mense ’n welbehae!” (Lukas 2:13-14).

Uit: Rusten, E Michael & Sharon:

The One Year Christian History,

Tyndale House Publishers, 2003

’n Gebed teen Adolf Hitler

Dagstuk 3

Gedurende die somer van 1944 het die Geallieerde Magte groot sukses in Europa behaal teen Adolf Hitler se Duitse magte van die Derde Ryk. Hitler het egter sy tyd afgewag, wetende dat die komende winterweer hom sou help. Die winterstorms sou die Geallieerde Magte keer sodat hulle nie hulle vliegtuie kon gebruik nie. Die veldslagte sou dus alles op die grond wees. Die Duitsers het baie tenks en soldate gehad, maar was nie opgewasse teen die lugmag van die Geallieerdes nie. Hitler het sy magte beveel om “voordeel te trek uit die effek wat verrassingsaanvalle kon hê gedurende periodes wanneer die weer ongeskik was vir die vyand se lugmag.”

Duitse meteoroloë het die ou weerpatrone bestudeer en besluit op die begin van Desember as die beste tyd om ’n groot aanval van stapel te stuur. Uitgerekte bewolktheid is voorspel vir die tweede week in Desember en Hitler het verrassings-aanvalle beplan by Saint-Vith en Bostagne, geallieerde vestings in België. Sy doel was om ’n vinnige deurbraak te maak en Antwerpen in te neem. Daarmee sou hy die Geallieerde Magte skei. Duitse magte het om 5:00 vm. op 16 Desember 1944 aangeval. Dit was die begin van die beroemde “Battle of the Bulge.” Daar was baie op die spel, want die Duitse offisiere het geweet dat dit hulle laaste groot slag sou wees as hulle onsuksesvol was.

Die verrassingselement was suksesvol en die Geallieerdes het groot verliese gely. Die digte wolkdekking en meegaande reën, wind en sneeu het beweging op die grond bemoeilik en lugaanvalle onmoontlik gemaak. Op 22 Desember het kapelaan James O’Neill, in reaksie op ’n voorskrif van genl. George Patton, oor die Air Forces Radio gebid: “Almagtige, genadige Vader, ons smeek U nederig om uit U goedheid hierdie onmatige reën waarmee ons moet wedywer, terug te hou. Gee asseblief vir ons goeie weer vir die stryd.”

Teen daardie middag het die wind begin draai. Daar was steeds digte wolke, maar dit was besig om te lig. Die Duitste troepe by Bostagne het daardie dag ’n uur lank ’n voorsmakie gekry van die mag van die Geallieerdes se lugmag – terwyl die Geallieerdes aangehou het om te bid.

Genl. Patton het die volgende dag te midde van ’n verblindende sneeustorm ’n grondaanval geloods. Die malende sneeu op die grond het dit vir die troepe moeilik gemaak om te sien wie vriend is, en wie vyand. Dit was ’n desperate situasie en al wat hulle kon doen, was om aan te hou bid.

Alhoewel die lug nie genoeg oopgetrek het vir ’n lugaanval nie, kon vliegtuie noodsaaklike rantsoene, brandstof en ammunisie neergooi vir die geallieerde troepe. Die druk was op die Duitsers om ’n vinnige oorwinning te behaal. As die geallieerdes se vliegtuie hulle troepe te midde van ’n verblindende sneeustorm met soveel akkuraatheid kon voorsien van voorraad, waartoe sou hulle in staat wees wanneer die lug eers oopgetrek het?

Op die aand van 23 Desember het die geallieerde meteoroloë op die lumagbasis die weervoorspelling vir die volgende oggend gegee: “Helder met 5 tot 8 km. sigbaarheid…” As gevolg van die gejuig van die bomwerper bemanning kon die res van die weervoor-spelling nie gehoor word nie. Môre sou hulle kon vlieg! Hulle gebede is beantwoord.

Op 24 Desember 1944 het die geallieerde vlieëniers in hulle Lightnings, Mustangs, Thunderbolts, B-17’s en Liberators die Duitse grondtroepe begrawe in ’n eindelose spervuur van bomme. Die reën, wind en sneeu het uiteindelik padgegee vir ’n bomme-reën!

Die beleg van Bostagne is vinnig oor, aangesien die Duitsers weerloos was. Die Geallieerdes het op 3 Januarie ’n massiewe teenaanval geloods en die “Battle of the Bulge” is amptelik op 16 Januarie beëindig.

God het die Geallieerdes se gebede verhoor.

 

Oordenking

God is in beheer van alles; selfs die weer. Die God wat alle dinge beheer, is ’n God wat gebed beantwoord. Daar hoef geen beperking te wees op wat ons van God kan vra nie.

²⁴ Toe staan Hy op en bestraf die wind en die golwe. ²⁵ Hulle het bedaar, en daar het stilte gekom. Toe sê Jesus vir hulle: “Waar is julle geloof dan?” Maar hulle was verskrik en verbaas en het vir mekaar gesê: “Wie is Hy tog? Hy gee bevele aan wind en water, en hulle is aan Hom gehoorsaam!” (Lukas 8:24-25).

Uit: Rusten, E Michael & Sharon:

The One Year Christian History,

Tyndale House Publishers, 2003.

Hulle laaste woorde voor hulle sterf

Dagstuk 2

Isabel Alison het in Perth, Skotland, grootgeword. Hier het sy ywerig geluister na die prediking van Donald Cargill, die leier van die vervolgde Presbiterianers, genaamd Covenanters. Sy het Jesus liefgehad en Sy evangelie verdedig in ’n tyd wat Koning Charles II van Engeland probeer het om Skotland se Presbiteriaanse Kerk uit te snuffel. Nadat sy in 1680 haar gevoelens gelug het teen die ernstige straf wat diegene wat hulle nie wou bekeer tot die Anglikaanse Kerk nie, opgelê is, is Isabel in Perth gearresteer en na Ediburgh gestuur vir ’n verhoor.

Ongeveer dieselfde tyd het Skotse soldate ’n lokval gestel naby Borrowstounness om Donald Cargill te vang. In plaas daarvan dat hulle hom vang, het hulle ’n twintigjarige diensmeisie, Marion Harvie, wat onder Richard Cameron se prediking tot bekering gekom het, gevang. Sy is ook Edinburgh toe gestuur vir ’n verhoor en gemerk as ’n Covenanter.

Na twee maande van ondersoek, onder driegemente van marteling, is Isabel en Marion vir hulle finale verhoor uit hulle selle gebring na die biskop van Edinburgh se kamers. Vir Marion het hy gesê dat, alhoewel sy voet by stuk hou dat sy nooit na ’n Anglikaanse leraar wat bid, sou luister nie, hy haar nou gaan forseer om dit te doen. Sy het hom egter uitoorlê en vir haar mede-gevangene gesê: “Kom ons sing Psalm 23, Isabel.” Hulle sang het die priester se gebed uitgedoof.

Met hulle lied steeds in die gehoor se ore, het die biskop ’n enkele aanklag gelees en beide Isabel en Marion ter dood veroordeel. Hulle sou gehang word. Marion is terug na haar sel waar sy die volgende geskryf het:

Ek wil die Here loof vir my lot. … Ek het Hom maar vir ’n kort rukkie geken voordat ek tronk toe gekom het, maar nou het Hy vir my gesê dat ek sal lewe, omdat Hy lewe. Hy was goed vir my vandat Hy my uitgebring het om vir Hom te getuig. Vandat ek tronk toe gekom het, het ek nooit iets anders van Hom gevra as dat Hy verheerlik word nie, maar dit is Hy wat hierdie begeerte aan my geskenk het. In alles wat my kant toe gekom het, het ek Hom gesien: Hy het dit toegelaat tot Sy eer. Ek loof Hom omdat die gedagte aan die dood nie vir my ’n verskrikking is nie! Dit is Hy wat my net so gewillig gemaak het om my lewe af te lê, as wat ek was om in hierdie wêreld te lewe.

Isabel het op haar beurt in háár sel die volgende geskryf:

Ek lê my lewe af omdat ek Jesus Christus erken en Hom aanhang. … Maar wat sal ek sê as lofprysing van Christus en Sy kruis? Ek loof die Here. Loof die heilige Naam van Hom wat my tronk ’n paleis gemaak het vir my. O, hoe groot is Sy liefde vir my dat Hy my uitgebring het om te getuig teen die gruwels van die tyd; dat Hy my tot hier toe versterk het; dat ek my in Hom kan verheug! Nou loof ek die Here omdat Hy vir my ’n lewe gegee het om vir Hom neer te lê.

Isabel Alison en Marion Harvie het op 26 Januarie 1681 hul lewens saam afgelê op die Grasmark skavot. Toe Isabel met die leer opklim het sy gesê: “O, julle, Sy vyande, wat sal julle maak en waarheen sal julle vlug op daardie dag? Want daar kom ’n verskriklike dag vir al Jesus Christus se vyande.” Marion Harvie se woorde op die steier was: “Ek is vandag hier omdat ek Christus erken as die Hoof van Sy Kerk, en as Koning in Sion. O, menere, soek Hom; soek Hom en julle sal Hom vind. Ek het Hom gesoek en gevind; het Hom vasgehou en wou nie laat los nie.”

 

Oordenking

Kan jy dink aan ’n tyd toe jy God gesoek het? Het jy Hom gevind? As jy nie het nie, hou aan om Hom te soek – en jy sal. En wanneer jy Hom gevind het, streef daarna om Hom beter te ken.

⁷Bid, en vir julle sal gegee word; soek, en julle sal vind; klop, en vir julle sal oopgemaak word.  ⁸Want elkeen wat bid, ontvang; en hy wat soek, vind; en vir hom wat klop, sal oopgemaak word. (Mattéüs 7:7-8).

Uit: Rusten, E Michael & Sharon:

The One Year Christian History,

Tyndale House Publishers, 2003.

Jy moet weergebore word!

Dagstuk 1

Jesus was op 7 April 30 n.C. in Jerusalem vir die eerste Paasfees sedert Hy Sy bediening begin het. Omdat Hy baie wonderwerke gedoen het, het baie mense geglo dat Hy werklik die Messias was. Jesus het hulle egter nie vertrou nie, want Hy het geweet dat hulle Hom net volg vir die wonderwerke (Joh.2:23-24).

Een donker aand terwyl Hy steeds in Jerusalem was, het ’n man wat Hom werklik gesoek het, na Jesus toe gekom. Sy naam was Nikodemus en hy was ’n leier van die Fariseërs, die wettiese volgelinge van die wet van Moses. Hy was ook ’n lid van die Sanhedrin wat die regerende liggaam van die Judaïste was.

¹EN daar was ’n man uit die Fariseërs met die naam van Nikodémus, ’n owerste van die Jode.

²Hy het in die nag na Jesus gekom en vir Hom gesê: “Rabbi, ons weet dat U ’n leraar is wat van God gekom het, want niemand kan hierdie tekens doen wat U doen as God nie met hom is nie.

³Jesus antwoord en sê vir hom: Voorwaar, voorwaar Ek sê vir jou, as iemand nie weer gebore word nie, kan hy die koninkryk van God nie sien nie.

⁴Nikodémus sê vir Hom: Hoe kan ’n mens as hy oud is, gebore word? Hy kan tog nie ’n tweede keer in die skoot van sy moeder ingaan en gebore word nie?

⁵ Jesus antwoord: Voorwaar, voorwaar Ek sê vir jou, as iemand nie gebore word uit water en Gees nie, kan hy in die koninkryk van God nie ingaan nie.

⁶Wat uit die vlees gebore is, is vlees; en wat uit die Gees gebore is, is gees.

⁷Moenie jou verwonder dat Ek vir jou gesê het, julle moet weer gebore word nie.

⁸Die wind waai waar hy wil, en jy hoor sy geluid, maar jy weet nie vanwaar hy kom en waarheen hy gaan nie. So is elkeen wat uit die Gees gebore is.

⁹Nikodémus antwoord en sê vir Hom: Hoe kan hierdie dinge gebeur?

¹⁰Jesus antwoord en sê vir hom: Jy is die leraar van Israel en jy weet hierdie dinge nie?

¹¹Voorwaar, voorwaar Ek sê vir jou, ons spreek wat ons weet en ons getuig van wat ons gesien het, en julle neem ons getuienis nie aan nie.

¹²As Ek julle van die aardse dinge vertel en julle nie glo nie, hoe sal julle glo as Ek julle van die hemelse vertel?

¹³En niemand het opgevaar in die hemel nie, behalwe Hy wat uit die hemel neergedaal het, naamlik die Seun van die mens wat in die hemel is.

¹⁴En soos Moses die slang in die woestyn verhoog het, so moet die Seun van die mens verhoog word,

¹⁵sodat elkeen wat in Hom glo, nie verlore mag gaan nie, maar die ewige lewe kan hê.

¹⁶Want so lief het God die wêreld gehad, dat Hy sy eniggebore Seun gegee het, sodat elkeen wat in Hom glo, nie verlore mag gaan nie, maar die ewige lewe kan hê.

¹⁷Want God het sy Seun in die wêreld gestuur nie om die wêreld te veroordeel nie, maar dat die wêreld deur Hom gered kan word.

¹⁸Hy wat in Hom glo, word nie veroordeel nie; maar hy wat nie glo nie, is alreeds veroordeel omdat hy nie geglo het in die Naam van die eniggebore Seun van God nie.

¹⁹En dit is die oordeel: dat die lig in die wêreld gekom het, en die mense het die duisternis liewer gehad as die lig; want hulle werke was boos.

²⁰Want elkeen wat kwaad doen, haat die lig en kom nie na die lig nie, dat sy werke nie bestraf mag word nie.

²¹Maar hy wat die waarheid doen, kom na die lig, sodat sy werke openbaar kan word, dat hulle in God gedoen is.  (Johannes 3:1-21).

Ons lees weer van Nikodémus waar hy Jesus voor die Fariseërs verdedig. Hulle het gevra: “Is daar een enkele een van ons regeerders of Fariseërs wat in Hom glo?” Nikodémus het vir Hom opgekom: “Oordeel ons wet die mens sonder om hom eers te hoor en te weet wat hy doen?” het hy gevra. Die Fariseërs wat iets vermoed het uit sy vraag, het geantwoord: “Jy is tog nie ook uit Galiléa nie?” (Joh.7:47-52).

Nicodémus word weer gesien na die Kruisiging waar hy ’n mengsel van omtrent 100 pond mirre en alewee na Jesus se graf toe gebring het en Josef van Arimathéa, nog ’n geheime volgeling, gehelp het om Jesus se liggaam voor te berei vir Sy begrafnis (Joh.19:38-42).

 

Oordenking

Wat beteken dit vir jou om wedergebore te wees? God gee die ewige lewe aan almal wat werklik in Jesus glo. Wedergeboorte is die begin van die ewige lewe. Dit is om in God se familie in gebore te word, en vir ewig Sy kind te word. Is jý wedergebore? Hoe weet jy dit?

Maar almal wat Hom aangeneem het, aan hulle het Hy mag gegee om kinders van God te word, aan hulle wat in sy Naam glo; wat nie uit die bloed of uit die wil van die vlees of uit die wil van ’n man nie, maar uit God gebore is. (Johannes 1:12-13).

Uit: Rusten, E Michael & Sharon:

The One Year Christian History,

Tyndale House Publishers, 2003